64 සතිය

බැදෙන තැන නොබැදී සිටීමටත් ගැටෙන තැන නොගැටී සිටීමටත් ආත්ම ශක්තියක් තිබිය යුතුයි

වරදක් නැති වරද

මලදෝ....... වන බඹරින්දෝ ලොව රැවටී ඉන්නේ
කවුදෝ....... එය පහදා දෙන්නේ

එක මලකින් මකරන්ද උරා බොන
වන බඹරුන් කොයි දේසෙද උන්නේ
කුසුමට ලංවී එහෙ මෙහෙ ඉගෙලෙන
එක බඹරාටද මල් පැණි දෙන්නේ

මලදෝ......./

මගෙ උරහිස මත හිස සතපා උන්
කුමරිය අද තවකෙකු සනහන්නේ
මිලිනව මියයන දහසක් කුසුමන්
දැක දැක ඇයිදෝ හද ලතැවෙන්නේ

මලදෝ......./

12 ලිපිය - ගැටළු වලට පිළිතුරු

 මගේ 200 වන පෝස්ට් එක තමයි මේ ලියන්නේ. යථාර්තය සොයා යටතේ නම් 41 වන ලිපිය. ඉතින් මෙච්චර දුරක් එන්න ලැබීම ගැන මං ගොඩාක් සතුටු වෙනවා. මට ගොඩක් අය පැසසුම් එවල තියෙනවා. ඒ වගේම කීප දෙනෙක් අඩුපාඩූ පෙන්නල තියෙනවා. මං ගොඩාක්ම ඒ ගැන සතුටු වෙනවා. ඒක මට ලොකු ශක්තියක්. සමහර පෝස්ට් ගැන ගැටළු එහෙමත් ඉදිරිපත් වුනා. ඒවට මං ඒ ඒ තැනදි පුලුවන් විදියට පිළිතුරු දුන්නා. ඒ අතරින් අපේ මාලු යාළුවා පහත ගැටළුව ඉදිරිපත් කරල තිබුනා.

   යථාර්ථය සොයා යනවා කියන්නේ, අපි “ඇයි“ කියන ප්‍රශ්නෙට උත්තරයක් හොයනවාකියන එක නේද?
අනිත් එක අයියේ.....
යථාර්ථය සහ විමුක්තිය කියන්නේ දෙකක් නේද?
ඔය කොයික වෙතත්, යථාර්ථය හොයා ගෙන යනවා කියන්නේ, අපි යථාර්ථය කියන දේ අර්ථයවත් නොදැන ඒ පස්සේ දුවනවා කියන එක නේද?
ඊට පස්සේ අපි “ඇයි“ යථාර්ථය සොයන්නේ? කියන ප්‍රශ්නෙත් එනවා නේද?

ඉතින් මේ ගැටළුවටත් ඒ තැනදි පිළිතුරක් දුන්නත් මට හිතුනා මේ ගැටළුවට,( ඇත්තටම මෙතන ප්‍රශ්න 3ක් විතර අහල තියෙනවා) ටිකක් විස්තරාත්මකව පිළිතුරක් දෙන්න. මොකද ඒක අනිත් අයටත් වැදගත් වෙන්න පුළුවන්.

සමහර විට කෙලින්ම නොකිව්වට කෙනෙක්ට හිතෙන්න පුළුවන් “විමුක්තිය ලබන්න නෙවේ නම් මොන මගුලකට ද මේ යථාර්තය සොයන්නෙ? අපි නොදන්න මගුලක් හොයා හොයා ගියා කියල ඇති වැඩේ මොකක් ද? “ වගේ දේවල්. ඉතින් ඒ කාරණය නිසාත් මේ ගැන ලිපියක් ලියන්න හිතුවා.

මල්ලි මුලින්ම අහල තියෙන්නෙ “යථාර්ථය සොයා යනවා කියන්නේ, අපි “ඇයි“ කියන ප්‍රශ්නෙට උත්තරයක් හොයනවාකියන එක නේද?“  කියලා.
ඇත්තටම යථාර්තය හොයනව කියන්නෙ ඇයි කියන ප්‍රශ්නෙට පිලිතුරු හොයන එක. මිනිසා මේ ලෝකෙට බිහිවූ දා ඉදලම කරන්නෙ ඔය දේ තමයි. මොකද මිනිසා කියන්නෙ කුතුහලයෙන් පිරිච්ච කෙනෙක්. සාමාන්‍යෙයන්  මේ ලෝකෙට කෙනෙක් එන කොට මේ ලෝකෙ ගැන කිසිම දෙයක් නොදැනයි බිහිවෙන්නේ.
ඉතින් ඒක නිසා අරක මොකක්ද? මේක මොකක්ද? මේක කොහොමද වෙන්නේ? ඒක එහෙම වෙන්නෙ ඇයි? යනා දී ලෙස නොයෙක් ගැටළු මනසට එනවා. ඉතින් සමාජය විසින් ඔවුන් දන්නා විදියට ඒ දේවල් පැහැදිලි කරල දෙනවා. සමහර දේවල් හිතින්ම නිර්මාණය කර ගන්නවා. මේ මේක වෙන්න ඇති. මේකට මෙහෙම කියමු යනා දී වශයෙන්. ඉතින් අපි ඔය කොයි විදියට උනත් ඇයි මේක මෙහෙම වෙන්නේ කියන ප්‍රශ්නෙට උත්තර හොයන එක තමා කරන්නේ.

අපිට ඔය ප්‍රශ්නෙට හරියටම විසදුමක් හොයන්න නම් ඉස්සර වෙලාම සියලු විශ්වාසයන්ගෙන් තොර වෙන්න ඕන. නමුත් අපි බොහෝ දෙනෙක් ඇයි කියන ප්‍රශ්නෙට විසදුම් හොයන්නෙ අප විසින්ම හදා ගත්තු රාමූ වලට කොටු වෙලා. උදාහරණයකින් කියනවනම් ඉතාමත් දක්ෂ චිත්‍ර ශිල්පියෙක් ගේ චිත්‍ර ප්‍රදර්ශනයක දී විචාරකයෙක් මේ චිත්‍ර විස්තර කරනවා. මේ විචාරකයාට චිත්‍ර ශිල්පියා ගැන තියෙන්නෙ බොහොම පැහැදීමක්. ඔහු විශ්වාස කරනවා කවදාවත් මේ චිත්‍ර ශිල්පියා නිකන් වර්ණ යොදන්නැති වග. ඒ නිසා විචාරකයා හොදින් ඒ චිත්‍ර වල වර්ණ සංකලනයන් ගැන පැහැදිලි කරනවා. මෙහෙම යන කොට මුල්ලකට වන්න තුබුණු අවසාන චිත්‍රයේ තිබෙන්නේ රතුපාට විතරයි. ඉතින් මේ විචාරකයා මේක වර්ණනා කරන්නේ මේ චිත්‍රයෙන් ඉතා බිහිසුණු අපරාධයක් නිරූපණය කරන බව පවසමින්. මේ වර්ණනාවට සවන් දෙන චිත්‍ර ශිල්පියා අවසානයේ කියනවා “ඔබේ වර්ණනාවනම් බොහොම අපූරුයි මිත්‍රයා. හැබැයි මම නම් ඔහොම අදහසකින්  ඕක රතුපාට කලේ නෑ. වැරදීමකින් තීන්ත කුප්පිය පෙරලුණ නිසයි ඔහොම වුනේ.“ කියලා.

එතනදි ඇයි රතු පාට කලේ කියන ගැටළුවට එයා පිලිතුරු දුන්නේ  “ කවදාවත් මේ චිත්‍ර ශිල්පියා නිකන් වර්ණ යොදන්නැ“ කියන රාමුවෙ කොටුවෙලා ඉදගෙනයි. ඒ නිසා අපි ඇයි කියන ප්‍රශ්නෙට පිලිතුරු සෙවිය යුත්තේ ද බුදු දහම කියන්නෙ යථාර්ථය.... කියන තැන ඉදල හෝ වෙනත් ආගමක් යථාර්තය කියන තැන ඉදල හෝ නූතන  විද්‍යාව කියන්නේ යථාර්තය කියල හෝ නෙවෙයි. 
හොදයි මං ඊළඟ ලිපි වලින් පිළිවෙලින්

• යථාර්ථය හොයා ගෙන යනවා කියන්නේ, අපි යථාර්ථය කියන දේ අර්ථයවත් නොදැන ඒ පස්සේ දුවනවා කියන එක නේද?  
•  යථාර්ථය සහ විමුක්තිය කියන්නේ දෙකක් නේද?
•  අපි “ඇයි“ යථාර්ථය සොයන්නේ?

කියන ගැටළු වලට පිළිතුරු සපයන්න බලා පොරොත්තු වෙනවා. 

63 සතිය

ඔබ යමෙක් හා තරහ වීමෙන් නැතිවන්නේ එක් පුද්ගලයෙක් නොවේ.

පෑදුනු මිණිමුතු වීය ගිනිසිළු 10

“උඹට මතකද පද්මාව, අර මං වගේමයි කියලා කොල්ලො ජරා කතාවක් හැදුවේ. මතකනේ උඹයි මායි එකෙට්ට පතබෑවේ වදේ ගහන්න ඇවිත්“. අරවින්ද මගෙන් අතුරු ප්‍රශ්නයක් ඉදිරිපත් කළේය.

“ඔව් ඔව් උඹේ තාත්තයි පද්මාගේ තාත්තයි එක්කෙනෙක් කියලා කියපු එකාටනේ, උඹයි මායි දුන්නෙ සම්බුව, මට මතකයි ඉතින්?“ මම ද කතාවේ හොදම හරිය දැන ගැනීමේ අටියෙන් තව තවත් අරවින්දගේ මූනට එබිමි.

අන්න ඒ පද්මාව තමයි මට ඒ කෙල්ල දැක්ක ගමන් මතක් උනේ. ඒ හින්ද වෙන්නත් ඇති ඒ ළමයා දැක්කම මට අමුත්තක් හිතෙන්නත් ඇත්තෙ. අනූෂා වගේ නෙමෙයි එයාට තිබුන අහිංසක පාටකුත්. අනූෂාට තිබුනෙ ටිකක් සරාගී පෙනුමක්නේ. මේ කෙල්ල කොණ්ඩෙ ගොතලා දණහිස ලඟට රතුපාට ගවුමක් ඇදලා පිළිවෙලකට ඇවිත් මා ගාව වාඩි වෙලා හිටියා.
සර් පාඩම ආයෙත් පටන් ගත්තා. අර කෙල්ල ලඟ ටියුට් තිබුනෙත් නෑ. මගේ ටියුට් එකට හොරෙන් එබෙනවා මං දැක්කා. ඒ පාර මං කලේ ඉනෝකාට දෙන්න කියලා දුන්නු ටියුට් එකක් අරගෙන එයාට දීලා කිව්වා “මේක ගන්න, ඕක වෙන ළමයෙක්ට ගත්තෙ. ඒක නිසා මුකුත් ලියන්න එපා“ කියලා. එයා මං දිහා බලලා හීං හිනාවක් දාලා ඇහෙන නොහැන ගානට තැන්ක් යූ කියලා ටියුට් එක ගත්තා. මං හිතන්නෙ එයා තැන්කියු එක ගිල්ලා. මං එයා දිහා ටිකක් බලං ඉන්නකොට මට මතක් උනේම පද්මාව. කොල්ලො කතා හදපු නිසාමද කොහෙද පද්මාව මට පෙනුනෙ මගේම නංගි කෙනෙක් වගේ. සර් ගෙ කටහඩ නොඇසෙන හින්දා මගේ අවධානය ආයේ වර්තමානයට ආවම තමයි දැක්කෙ සර් මං දිහා වපරැහින් බලන් ඉන්නවා.

ඉතින් එදා පන්ති ඇරුනම මං ගියා කාර් එක ලගට අනූෂා ඇවිල්ල ද කියලා බලන්න. ඒත් එයා එතන හිටියෙ නෑ. මං කාර් පාර්ක් එකේ ඉවොන් කාරයගෙ වාහනේ තියනවද කියලා බැලුව ඒකත් නෑ. මට ඉතින් නිකන් තොන්තුව වගේ. මේ ගෑනි රෑ උනොත් එහෙම මට මහත්තයගෙන් විසුමක් වෙන්නෑ. ඒ පාර මං ගේට් එක පැත්තට ගියා බලන්න. මෙන්න පාර අයිනෙ ඉන්නව නඩේම. පස් දෙනාම එතන කැකිරි පලනවා. මට අදහගන්නත් බෑ. අර අලුත් කෙල්ලත් එතන. එයාගෙ අතින් අල්ලගෙන අනූෂා හිනා වෙනවා ඉනාවක් කැවිල ගානට. මාව දැක්ක විතරයි වක්කඩේ කැඩුව වගේ හිනාව හෝස් ගාලා ගියා නිකන් සර්කස් එකේ ජෝකර් දැක්ක වගේ.
මමත් බොරු හිනාවක් මවාගෙන ගියා. මෙන්න බර්ටියා අර කෙල්ල පැත්තට හැරිලා “නහි වොරින්ගෙහේ දේකෝ ටියුට් කර්තාහේ. නහි මාන්ගේ ටියුට් හෙනා නහි කුරුටු කර්තාහේ සම්ජා..“ කියලා දෙකට නැවිලා ෆයිල් එකක් දික්කරා. මං දැනගත්තා වැඩේ ජෝන්බාස්ට ගිහින් කියලා.
අලුත් කෙල්ල ඒ පාර බර්ටියාට රවලා “පව් අනේ ඒ ළමයා“ කියලා කිව්වා. මටත් ඉතින් ඇඩෙන්න වාගේ. මං ඉනෝකාගෙ ටියුට් ටික අරගෙන අනූෂාට දුන්නා. දීලා  “ඉනෝකා අදත් ඇවිත් නැද්ද කොහෙද“ කියලා කිව්වා විතරයි ඔක්කොම ටික හූ තිය තිය පැලෙන්න ගත්තා. බර්ටියනම් උඩ පැන පැන හිනා වෙනවා රිලවෙක් වගේ. ඉවොන් කාරයනම් මහ නෝන්ජල් හිනාවක් දාගෙන හිටියා. කෙල්ලො තුන් දෙනත් හිනා වෙනව කදුලු බේර බේර. ඒ පාර අනූෂා බොහොම අමාරුවෙන් හිනාව යටපත් කරගෙන “ඔහේ ටියුට් දීලා තියෙන්නෙ ඉනොකාට තමා මෝඩයෝ“ කියලා කිව්වා.
මට නිකන් හුස්ම හිරවෙලා වගේ. එක වෙලාවෙම හිනාවයි ඇඩිල්ලයි දෙකම එලියට පනින්න හදනවා. කොහොම හරි ඒ වෙලාවෙම වගේ ඉනෝකාගේ මොරිස් මයිනර් කාර් එක ආවා. ඊට පස්සෙ කට්ටියම විසිර ගියා.
ඉවොනුයි මායි අනූෂායි විතරයි ඉතුරු උනේ. ඉවොන් මගෙ පැත්තට හැරිලා “අයිසෙ තමුසෙ අනූෂාගේ ඩැඩීට අනම් මනම් කියන්න එපා. විශේෂයෙන් අද අනූෂා පන්තියෙ හිටියෙ නැති වග හරිනේ“ කියලා කිව්වා. මටත් “හොදයි සෑර්“ කියලා කියැවුනා. ඒ පාර   මිනිහා හිනා වෙලා කියනවා “මොකක්ද අයිසෙ සැර් කියන්නෙ. අපි ෆ්‍රෙඩ්ස්ලා නෙ. තමුසෙගෙ ගොඩේ ගතිනම් තාම ඇරිල නෑනේ“ කියලා. මාත් ඉතින් හිනාවෙලා නිකන් හිටියා.
පස්සෙ මිනිහා අනූෂාගෙ නළල ඉඹලා ගුඩ් නයිට් චෙරියො ඩාර්ලින් කියලා කාර් එකට ගොඩ උනා. ඒක දැක්කම මගේ හිතටත් නිකන් ඉරිසියාවක් වගෙත් ආවා. ඊට පස්සෙ අපි දෙන්නත් කාර් එකේ ගෙදර ආවා.

එන ගමන් මං ඉනෝකා ගැනත් ඇහුවා. “ඉනෝකාලා ගාල්ල පැත්තෙද ?“
“ඇයි එහෙම අහන්නෙ ?“
“නෑ නිකන් එයාගෙ පෙනුම ටිකක් ඒ පැත්තෙ වගේ“
“නෑ එයාලා මෙහේ ඉන්නෙ, එයාගෙ තාත්තා ලොකු බිස්නස්මන් කෙනෙක්.“
මං ආයෙත් ඇහුවා එයා මොකොද ඉතින් ගිය සතියෙ නෑවිත් ඉදල තියෙන්නෙ කියලා.  

Next chapter - http://asanka-mind.blogspot.com/2013/08/11.html

62 සතිය

සිත සතුටින් සිටින කිසිවෙක් දුප්පත් නැත.සියලු සැප සම්පත් ලබා ගත්තද අසතුටින් සිටිනතාක් ඵ් දුප්පතෙකි.

11 ලිපිය - සතුට (අවසානය)

සතුටින් සිටිමේ ක්‍රම යටතේ අපි ක්‍රම කීපයක් සාකච්ඡා කලා. එම ලිපි පෙළහි අවසන් ලිපිය ලෙස එම ක්‍රම නැවත සාරාංශ කිරීමක් මෙම ලිපියෙන් සිදුවේ. ඒ අනුව සැනසීමෙන් එදිනෙදා වැඩ කටයුතු කරගැනීමේ ප්‍රායෝගිකව මා විසින් අනුගමනය කරන ක්‍රම කීපයක් මෙලෙස සංශික්ප්තව නැවත දක්වමි.

අප බොහෝ දෙනෙකුට අවශ්‍යව ඇත්තේ විමුක්තිය ලබා ගැනීමට වඩා සැනසිල්ලේ ජීවත් වීමටයි. නමුත් එසේ ජීවත් වීමේදී අපේ සැනසිල්ලට බාධා පමුණුවන නොයෙක් දේවල් වලට මුහුණ පෑමට අපට සිදුවේ. එවැනි අවස්තාවලදී සිත නැවත සකස් කරගැනීමට පහත ක්‍රම අනුගමනය කලහැක.

1. වෙනත් කෝණයකින් ප්‍රශ්න දෙස බැලීම
1. සුභවාදීව බැලීම
2. පරාර්ථකාමීව බැලීම
2. අත්හැරීම
1. කාලය අත් හැරීම
2. තණ්හාව අත්හැරීම
1. සම්මුතිය තුලින් අත්හැරීම
2. පරමාර්ථය තුලින් අත්හැරීම

වෙනත් කෝණයකින් බැලීමේදී අප කලයුත්තේ එක්කො එම ගැටලුව නිසා තමාටත් අනුන්ටත් වන යහපත ගැන සිතා සිත හදා ගැනීමයි. ගම්වල මිනිසුන් යමක් බිදුනු විට “ඇස්වහ යන්නත් එක්ක ඕක බිදුන එක හොදයි“ කියල කියන්නේ ඔය ක්‍රමයෙන් හිත හදා ගැනීමෙනි. නැත්නම්  ගැටලුවකට අදාල අනෙක් පාර්ශ්වයන්ගේ මානසිකත්වයෙන් සිතා සැනසීම ඇතිකර ගැනීමයි. “එයාට හොදක් වෙනවනම් මට මොනව උනත් කමක් නෑ“ කියලා කියන්නේ එහෙම හිතන අයයි. හොදම උදාහරණයනම් දෙමව්පියන් ගැටළුවකදී දරුවන් දෙස බලන ආකාරයයි.

අනෙක් ප්‍රධාන ක්‍රමයනම් අත්හැරීමයි. අප බොහෝවිට සිත් තැවුල් ඇතිකර ගන්නේ පසුගිය සිදූ වීමක් මුල් කරගෙනය. අතීතය යනු කවදාවත් යලි වෙනස් නොකලහැකි දෙයක් ලෙස සිතා එම දේවල් සිතෙන් බැහැර කිරීම මෙයින් සිදු කරයි. අනාගතය ගැනද එසේමය. වර්තමානයේ දී නම් කල යුත්තේ දිගින් දිගට කල්පනා කරමින් නොසිට කරන දෙය (මේ මොහොත) ගැන අවධානයෙන් සිටීමයි. මන්ද අප සිත් තැවුල් ඇති කරගන්නේ සිතින්ම නිර්මාණය කරගන්නා මිත්‍යාවකටයි. උදාහරණයකින් දක්වනවනම් අපට ඇසෙන්නේ ශබ්ද රාශියක් පමණි. ඒ ශබ්ද වචනවලට හරවා එයට අර්ථකතනයන් දී සිත් තැවුල් ඇති කරගන්නේ අපේම සිතයි. 

අවසාන වශයෙන් අපට තණ්හාව අත්හැරීමට පුලුවන්. එය ටික ටික පුහුණු විය යුතු කුසලයක් වන අතර එය ද අපට දෙයාකාරයකට පුරුදු විය හැක. ලෝකයේ පවතින අසුබ, පිළිකුල්, අසාර , අප්‍රිය දේවල් සිහිකර ලෝකය පිළිබද ඇලීම අත් හැරීම හෝ ලෝකයේ පවතින අනිත්‍ය ස්භාවය යතාර්ථවාදීව සිහිකිරිමෙන් ඇලීම දුරු කිරීම එම ක්‍රම දෙකයි.

මෙලෙස විවිධ උපක්‍රම යොදා ගැනීම මගින් අපට එදිනෙදා ජීවිතයේ දී සැනසීමෙන් කල්ගත කිරීමට අපට හැකියාව තිබෙනවා. ඔබ කුමන ක්‍රමයක් බාවිතා කලද එය නිවැරදී ක්‍රමයක්දැයි සලකා බැලිය යුතුයි. ඒ සදහා ඇති හොදම ක්‍රමයනම් තමා සැනසීම ලැබීමට යොදාගන්න ක්‍රමයෙන් තමාටත් අනුන්ටත් කිසිම අයුරක අයහපතක් නොවනවාදැයි සලකා බලන්න. එසේ කිසිවකුටත් අයහපතක් නොවී සැනසීම ලබාගතහැකි ක්‍රමයක් ඇත්නම් එය බාවිතා කරන්න.

ඔබ බාවිතා කරන ක්‍රම ඇත්නම් සදහන් කරන්න. ඔබට නිවන් සුව ලැබේවා !  

61 සතිය

වේදනාවෙන්, බයෙන්, දුකින්,හෝ තරහින් ඉන්නනම් පිළිවෙලින් නරක, තිරිසන්, ප්‍රේත, හෝ අසුර භවයක ඉපදෙන්න තිබුණා. මිනිහෙක් වෙන්න ඕන නෑනේ.