10 ලිපිය - ගැටළු වලට පිළිතුරු අවසානය

3 වන ගැටළුවට කලින් මං කැමතී 4 වන ගැටළුවට පිලිතුරක් දෙන්න. ඔය අන්නරා භවය ගැන ගැටළු එන්නේ භවය නොදන්න කම නිසා. යම් තැනක පංචස්කන්ධයෙහි හට ගැනීමක් වෙයිද එතැන භවයක් ඇත. දැන් බලන්න යම් පුද්ගලයෙක් මිය ගිය වහාම නැවත පංචස්කන්ධය පහල වෙනවාමයි නිවන් දැකලා නැත්නම්. ඒක එක් නිමේශයකට වෙන්න පුළුවන් නැත්නම් සතියකට වෙන්න පූළුවන් භවයක් හට ගන්න මවු කුසකින් ම උපදින්න අවශ්‍ය නෑ. සමහර මෝහන කිරීම් වලදී කියැවෙනවා මම මව් කුසක් හොයාගෙන පා වුනා කියලා. ඒක අන්තරා භවයක් නොවෙයි. ඒකත් එක්තරා භවයක්ම තමයි. ඒක තාවකාලික නැතිනම් ටික කාලයකට වෙන්න පුළුවන්. අන්තරා භවයෙහි අර්ථය භවයන් දෙකක් අතර කාලයයි. නමුත් එහෙම එකක් නෑ. චුති චිත්තයට පස්සේ ප්‍රතිසන්ධි චිත්තය ඇති වෙනවාමයි. එයම අලුත් භවයක හට ගැනීමක් වේ.

දැන් අපි 3 වැනි ප්‍රශ්නය බලමු. සංසාරය චක්‍රයක් නම් එකම දේ නැවත නැවත සිදු විය යුතුයි නේද? මෙතනදිත් චක්‍රයක් යනු වලල්ලක් වගේය යන අදහසකින් තමයි ඔය ප්‍රශ්නය අහන්නේ. නමුත් ඒක එවැනි චක්‍රයක් නෙවෙයි. මං ඒක උදාහරණයකින් දක්වන්නම්. හිතන්න රවුම් ගගක් ඒක විශාල රවුමක් සහිත ගගක්. ඒකේ ඉන්න මාලුවෙක් මම මේ ගගෙහි පටන් ගන්නා තැනට යනවයි කියලා ගලන පැත්තට විරුද්ධව පීනනවා. අවුරුද්දක් විතර පීනලා ඌ පටන් ගත්තු තැනටම එනවා. නමුත් ඌට මේ මම පටන් ගත් තැනය කියලා තෙරෙන්නේ නෑ මොකද ගග වෙනස් වෙලා. ඌ දිගටම පීනනවා. කවදාවත් පටන්ගත්තු තැනක් හොයන්නත් බෑ ගග රවුම් කියලා දන්නෙත් නෑ. ඒ වගේමයි ඉදිරියට පීනුවත් මේ මා කලින් පහු කල තැනක් කියලා තැනක් නෑ. නමුත් යම් දවසක ඌ කුරුල්ලෙක් වෙලා ඉහලට පියෑඹුවොත් පෙනේවී මේක රවුම් ගගක් කියලා.

මේ සංසාරෙත් ඒ වගේ කවදාවත් ආරම්භයක් හොයන්න බෑ. මොකද හැම ප්‍රතිඵලයකටම හේතුවක් තියෙනවා. අනෙක් අතට හැම හේතුවක් වගේම ප්‍රතිඵලයක්. හැබැයි හැම ප්‍රතිඵලයක්ම හේතුවක් වෙන්නේ නෑ. ඒකයි නිවන් දකින්න පුළුවන්.

මෙතැනින් 10 වැනි ලිපිය අවසන් වෙනවා. 2012 වර්ශයත් අවසන් වෙනවා.

ප.ලි.   මෙතෙක් කාලයක් මා සමග හිදිමින් මාව දිරිමත් කල ඔබට නිවන් සුව ලැබේවා. !  2013 වර්ශයේ අලුත්ම ලිපි පෙලකින් ඔබව හමුවන්නට බලාපොරොත්තු වන අතර මෙතෙක් ලියූ ලිපි වලින් යම් කිසි ජිවිතාවබෝධක් හෝ යහපතක් ලැබුනේ නම් මගේ අරමුණ ඉටු වී ඇත. මගේ බ්ලොගිය බලන්නන්ගෙන් 1/3 ක් විදේශ ගත වූවන් වීම ද සතුටට කාරණයකි. ඉදිරි ලිපි ඔවුන් වෙනුවෙන් ද ලියමි. ස්තූතියි. !

42 සතිය

ඔබ කොතරම් අපරාධ කලත් අවසාන මොහොතේ යහපත් සිතිවිල්ලක් ඇත්නම් යහපත් තැනක ඉපැදේ. එම නිසා අයහපත් දේ කලාට කම් නැත.. ඊලග මොහොතේ වුවද ඔබ මිය යා හැක.

ප්‍රේමයේ සරදම

මා සිත පෙම්කල මා පෙම්වතියේ
ඔබ අද අප නිවසට එනවා
මා නෙතු කැන් කදුලින් පුරවාලා
නුඹ නිවසට කැන්දන් එනවා

මනාලියක් වී නුඹ සැරසේවී
පෝරුව මත හිද මුදු පලදාවී
නිවසෙ සිනා හඩ දෝර ගලාවි
මටම මගේ හිත සාප කරාවි

නුඹේ සිනාහඩ පිලිරැව් දේවි
නුඹේ කතාවන් සවන වැකේවී
ඔබේ දසුන සැම තැනක මැවේවි
කෙලෙසක මා සිත ඒ ඉවසාවි

මා ආදරේ බව ඔබට කියා නැත
මා පෙම් කල බව නුඹ දන්නේ නැත
නුඹේ සතුට නොව පැතුයෙ නුඹේ වත
වැරදි ඔහු නොවෙයි වැරදි මගේ සිත

අනුන්ගේ මගුල

බොලාලා බලනවා ඇති මොකදෑ මේකා මේ හැටි මගුල් වලටම කෙනෙහෙලි කම් කොරන්නේ මුගේ මගුලට කෙලවෙලා වද්ද කියාලා. අනේ අම්මපල්ලා මගේ මගුල් එක්ක එහෙම ආරෝවක් නෑ බාල්ලා. මාත් කැමති බොලාලා ලස්සනට මගුලක් ගන්නවට. ඒත් බාං මේ රටේ එදා වේල කන්ට නැතිව දහසක් එවුන් හූලද්දී එක දොහක් වෙනුවෙන් කරන මේ විනාසය තමා මට රුස්සන්නැත්තේ.
 අම්මාපල්ලන්න මෙව්වා ඇහැට කනට වැටෙනකොට මගේ කට කොයි කොයි ගානවා. ඒක නෙව ඔන්න ඔහේ යන යකා කොරහත් බිදගෙන පලච්චාවේ කියාලා මෙන්න මේකත් කියාලාම යන්න හිතුනෙ.

බොලාට කියන්න අපේ නගා මේ දෙතුන් දොහක ඉදාන් ලක ලැහැස්ති වෙනවා. නෑ නෑ උන්දැගෙ නෙවී යාළුවෙක්ගේ මගුලකට යන්න. ඉතීන් කොච්චරවාත් කන්කෙදිරිගාලා තාත්තාගෙන් තුන් හාරදාහකුත් ඉල්ලාගෙන අම්මාත් එක්ක ගියානෙව සොපින්. බොලාට කිව්වට මොකෑ මේකී කොහොමින් හරි ගෙඩි පිටින්ම රු 10 000කට කෙල කරලනෙව ආවේ. ඒ මදිවට තව ලිවුන් කරදහියක දමා එන්ට රු 3 000 කුත් ඉල්ලා ගත්ත නෙව.

අනේ අම්මාපල්ලා මං අහන්නේ මේ කාගෙවත් මගුලකට ගෙහුන් එක වේලක් කන්ට 15000 වියදම් කොරාපන්කෝ. ඇයි බාන් සැලුන් එකට ගෙහුන් මූනට අත්තිවාරම් දාලා කාරිය හැඩ වෙන්නත් 2 000ක් විතර යනවනෙව. නෑ මං අහන්නේ මොකෝ පිරිසිදු අලුත් පාට ඇදුමක් ඇදලා, නාල කොරලා පිරිසිදු වෙලා , පිළිවෙලකට ඇදගෙන ගෙහුන් යාලුවටත් සුභ පතලා කාරීය ආවාම මක්කා වෙනවද. රු 3 000 ට 5 000ක් දුන්නත් කාරියක් නෑ නෙව එහෙනං. මොකෑ මගුලට උන්ටත් හරි වියදම් නැතෑ.

වෙන මොකටද ඉතින් මහන්තත්ව කමයි, උජාරුවයි පෙන්නන්න නෙව. සමහරක් පිරිමිත් ඔහොම ඉන්නවා. බොලාට කියන්න මං යාළුවෙක්ගේ මගුලට ගියා. රු 1 500 යි ගියේ. මං ගාව තුබුනු අලුත්ම ඇදුම ඇන්දා පොල්තෙල් ටිකක් ගාලා ඔළුව පීර ගත්තා. අපි ඉතින්  දානෙටයි, විනෝද ගමන් යන්නයි හැම මගුලටම කමිසෙයි කලිසමයි නෙව. විස්ස විද්දියාලෙටත් ගෙහුන් ඒ ගමන්ම මගුලටත් ගෙහුන් ආවා.

මං ලග ගද නැති හින්දා සෙන්ට් ගැහුවෙත් නෑ, පොල් තෙල් වලට යසට කොණ්ඩේ හිටින හින්දා ජෙලි ගෑවෙත් නෑ. ස්කෝලෙ දාන සපත්තු දෙක හම ගියපු තැන් පොලිස් කොරගෙන දාගෙන යස අගේට ගෙහුන් ආවා මොකෙක්වත් මුකුත් කීවේ නෑ අම්මා පල්ල. මං ඉතින් ජොබ් එකක් කොලානම් දෙතුන් දාහක් දෙන්ට තිබ්බා කියාලා රු 1 000 දීලා ආවා. මං අහන්නේ ඔය වගේ සෝභන වැඩ වලට නැතිව කාසිය බාගේ ප්‍රයෝජ්ජන් ඇති දේකට විය පැහැදම් කොලානම් මක්ක වෙනවද.

41 සතිය

යමෙක් ඔබට විශේෂයක් කරන්නේ ඒ සදහා බෑදී ඇති බැවින් හෝ ඔබෙන් යම් බලාපොරොත්තුවක් ඇති බැවිනි.

10 ලිපිය - ගැටළු වලට පිළිතුරු2

අනිත්‍ය යන්නෙහි අදහස වඩා පැහැදිලි වන්නට ඇතැයි මම සිතමි. අද අපි දෙවන ගැටළුව ගැන සාකච්ඡා කරමු. අකාලික යනු කුමක්ද? සදාකාලික යන්නද? නැතිනම් කාලයෙන් තොර යන්නද?

හොදයි, මං කියවා ඇති ආකාරයට අකාලික යනු සදාකාලික ධර්මයක් යන්න නොව ඒ මොහොතෙම (කාලයක් ගත නොවීම ) ප්‍රතිඵලය ඇති බවයි. වෙනත් ආකාරයකින් කිවහොත් යම් මොහොතක හේතූන් ඇත්ද එවෙලෙහිම ප්‍රතිඵලයද ඇත. යම් මොහොතක හේතූන් නැති වේද එවෙලෙහිම ප්‍රතිඵලයද නැති වන්නේය යන්නය. එනම් හේතූන් සමගම ඇතිවී හේතුන් සමගම නිරුද්ධ වේ යන්නයි.

අපි මෙය උදාහරණයකින් පැහැදිලි කර ගනිමු. ගසක ගෙඩියක් තිබෙනවා. එය බිම නොවැටෙන්නේ ඇයි? නැට්ට ගසට සම්බන්ධ නිසා. එසේනම් නැට්ට යම් මොහොතක ගස සමග සම්බන්ධය නැතිවේද එවෙලෙහිම ගෙඩිය බිමට වැටීමට පටන් ගනී. නැට්ට ගැලවීමත් ගෙඩිය වැටීම ඇරඹිමත් එක විටම සිදු වේ. මෙලෙස සෑම සිදුවීමකම හේතුව ඒ සිදුවීම සමගම ඇතිවේ. විද්‍යාවට අනුව ද බලය ඇතිතෙක් වස්තුව ත්වරණය වේ. බලය යම් ක්ෂණයක නැතිද එකෙනෙහිම ත්වරණය ද නැති වේ.

අපි වෙනත් ආකාරයක උදාහරණයක් ගනිමු. මෙහිදි හුගක් අයට ඇතිවන ගැටළුවක් තමයි. කර්මය පඩිසන් දීම. ඒක මේ කාරයට පටහැනිද? අපි දන්නවා සමහර කර්ම පඩිසන් දෙන්නේ ඊලග ආත්මයේ (භවයේ). එහෙනම් ඒක අකාලික නෑනේ. ඇත්තටම එය සිදුවන ආකාරය මා කර්මය යටතේ සදහන් කලා. මා එය නැවත සදහන් කරන්නම්. යම් කර්මයක් කල පසු කිරි මිදෙන්නා සේ එය පඩිසන් දෙනතුරු මෝරයි කියා බුදුරජාණන් වහන්සේ දෙසා ඇතැයි මා අසා ඇත. ඇත්තටම කිරි මිදීම සෑම මොහොතකම සිදුවෙමින් පවතී. එය යම් කාලයක් තිබී එකවර මිදීමක් නැත. හැම මොහොතකම හේතුව ඵලය ලෙස සිදුවන ක්‍රියාවලියක යම් අවස්ථාවක් අප මිදුනු කිරි ලෙස දක්වමු. කර්මයද එසේම එක දිගට සිදුවුන ක්‍රියාවලියක අපට දෘශ්‍යමාන වන එක් අවස්ථාවක් දක්වා එය ඉහත සිදුකල ක්‍රියාවක ප්‍රතිඵලය ලෙස දක්වමු. එතැනින් පඩිසන් දීම අවසානයි දැන් ඉතින් ඒ කරුමෙත් ඉවරයි කියා සමහරු කියයි. ඇත්තම කතාවනම් එයත් සිදුවීම් මාලාවක එක් අවස්ථාවක් පමණයි.

අපි ගසකින් ගෙඩියක් කන ගමන් මේ මං ඇටේ පැල කල එකේ ප්‍රතිඵලය තමා යැයි කීම වැරදි නැත. නමුත් ඇත්තටම ඇටේ පැල කල එකේ ප්‍රතිඵලය ඇටේ පැල වීමයි. එනම් අකාලික ධර්මතාවයයි. ගෙඩිය රස දැනීමට හේතුව රසය දිවේ ස්පර්ශ වීමයි. ඇටේ පැල කිරීම නොවේ.

මං හිතනවා අකාලික යන්න ඔබට පැහැදිලි ඇති කියා. යම් ගැටළුවක් ඇත්නම් විමසන්න. අදහසක් ඇත්නම් දක්වන මෙන්ද ඉල්ලා සිටිමි.

if you have any question or comment put here in English. No matter. Thank you.

40 සතිය

ලෝකය නිර්මාණය වී ඇත්තේ එහි පැවැත්ම තහවරු කිරීමට පමණි. ආතල් ගැනීමට ඇවැසි දේ මිනිසාගේ නිර්මාණයන් ය.

ඔබෙන් සමුගනිමි.

කොටස් 30 කින් යුත් මගේ කතාවෙහි පලමු පරිච්ඡෙදය මින් අවසන් වන අතර මෙතෙක් කාලයක් ඒය රස විදිමින් හා අදහස් දක්වමින් මාව දිරිමත් කල ඔබ සැමට මා ප්‍රණාමය පුද කරන අතර ඔබගෙ රසාස්වාදය උදෙසා ද ඒ තුලින් ජිවිතාවබෝධය ලැබිම උදෙසාද යම් දවසක ඉතිරි පරිච්ඡෙද ද ලියනා බලාපොරොත්තුවෙන් ඔබෙන් සමු ගනිමි.

සමු ගැනිමට පෙර යමක් සදහන් කල යුතුය. මා මේ කතාව ලියන්නෙ මා ලැබූ ජයග්‍රහනයන් දැක්වීමට නොව පුද්ගලයකුගේ ජීවිතය සාර්ථක කර ගැනීමට දෙමාපියන් කෙතරම් කැප වනවාද යන්න දැක්වීමටයි. සමහර විට ඔබෙ දෙමව්පියන් මීට වඩා දහස් වාරයක් ඔබ වෙනුවෙන් අනන්ත දුක් වෙදනා විද ඇති. සමහර විට ඒවැනි අවස්ථා උදා වී නැතුවත් ඇති. ඔවුන් කවදාවත් මම උඹට මෙච්චර කලා යැයි නොකියනු ඇත. බොහෝ දෙමව්පියන් පවුල් ප්‍රශ්න, ආර්ථික ප්‍රශ්න දරුවන්ට  දැනෙන්න දෙන්නෙ නැත.

ඔබ කවදාවත් පවලේ ආදායම් වියදම් සොයා බැලුවාද? තමන් වෙනුවෙන් මසකට වියදම කොපමණද? ඔබ ඒ ගැන සෙවීමෙන් දැන ගන්න ලැබෙවී ඔවුන් නුඹට ඇදුම් 5ක් අරන් දෙන විට ඔවුන්ට 1 ඇදුමක්වත් අරන් නොමැති බව. ඔබට හොදම කෑම දීලා ඔවුන් කියාවී මං ඔවා කන්න කැමති නෑ, පුතා කන්න කියලා.

 මගෙ කතාව කියවන විට ඔබට සිතෙවී මං සෑහෙන්න දුක් විදලා කියලා. ඒත් මං අතීතය දෙස හැරී බලද්දී මට මතක් වන්නෙ මා සතුටින් ගත කල ලමා කාලයයි. ඒ කෙතරම් මිහිරිද කියතොත් මං අදටත් රෝහලේ නැවතී ඉන්න ආසයි.

නැවත හමුවන තුරු, මගේ බ්ලොගිය බලන නුඹලාට ස්තූතියි !