187 සතිය

අනිවාර්යයෙන්ම අම්මා මැරෙයි, තාත්තා මැරෙයි, පෙම්වතා පෙම්වතිය මැරෙයි. ඊට පස්සෙ ජීවිතේට මුහුණ දෙන්න අපි සූදානම් ද? නැත්නම් ඒ ප්‍රශ්න දැන්ම හිතන්න ඕනේ නැද්ද?
එහෙනම් ඇයි රස්සාවක් ලැබෙයිද?, ස්ථිර වෙයිද?, ඇත්ත කිව්වොත් තරහවෙයිද?, එයා බෑයි කියයිද? වගේ අනියත ප්‍රශ්න ගැන හිත හිත බය වෙන්නේ, ආතතියට පත් වෙන්නේ ?

පරවී යන මල හිමිකම් නෑ

පර සතු උයනේ පිපුනු මලේ

පැහැය විඳින්නට තහනම් නෑ 

සුවඳ විඳින්නට තහනම් නෑ 

ඈත ඉඳන් එන සමනලුනේ

 

මල් අයිතිය මල් කරුවාටයි 

නෙලා ගන්න අයිතිය ඔහුටයි 

එනමුත් ඒ මල වට ඉගිලෙන්නට 

තහනම් නෑ

 

මෙහා ඉමේ මා තනිවී ඉන්නෙමි 

මලේ සුවඳ හා රුව විඳ ගන්නෙමි 

නෙලුවත් මා ඒ පරවී යන මල 

හිමිකම් නෑ

186 සතිය

පරාර්ථකාමයේ අඩිතාලම විය යුත්තේ අල්පේජ්ජතාවයයි.

185 සතිය

දැන් සතුටුවිය නොහැකි තැනැත්තාට කිසිදා නැවත සතුටු විය නොහැක.