එදා මං එයත් එක්ක ගොඩක් දේවල් කතා කලා. එයාගේ තාත්තා හරිම හොඳ කෙනෙක්ලූ. ස්ටාර්ස් ග්රූප් ඔෆ් කමපැණි එකේ අයිතිකාරයගේ දුව තමයි එයාගේ අම්මා. සීයා මළාට පස්සේ ඒකේ කම්පැණිස් ටික දුවල දෙන්නට බෙදල දීල තියෙනවා. එයාගේ අම්මට හම්බවෙලා තියෙන්නේ ස්ටාර්ස් සර්විස් කියන කන්ට්‍රැක් බේසිස් වර්කර්ස්ලා සප්ලයි කරන එක. පුංචිලා තමයි අර ස්ටාර්ස් වයින් ස්ටොර්ස් එක කරන්නේ. ඒ ගොල්ලන්ගේ තව හොටෙල්ස් එහෙමත් තියෙනවා.
ඒ විස්තර ඇහුවාම මට තවත් බය හිතුනා. මේ මිනිස්සුත් එකක් මං කොහොම පෑහෙන්නද කියලා. ඒත් ඉනොකානම් කියන්නේ එයාගේ තාත්තා සල්ලි වලට එච්චර කෑදර නෑ, පුලුවන් තරම් දුප්පත් මිනිස්සුන්ට සලකන්නමයි බලන්නේ කියලා. ඒක නිසා බය නැතුව තාත්තාව ගිහින් හම්බෙන්නලු
කොහොම හරි ඒ කතාවෙන් මට අර අනූතී ව ආයෙ මතක් උනා. ඈ වැඩ කලේ ස්ටාර්ස් සර්විස් එකේනේ. ගණිකා වෘත්තිය කලෙත් ඒකෙම කම්පැනියක් වෙච්චි ස්ටාර්ස් වයින්ස්ටෝර්ස් එකේ. එහෙම බැලුවම ඉනෝකාලගෙ තාත්තා සමාජ සේවය කරද්දි පුංචි මඩමක් දාගෙන සුරා සූදුව වපුරනවා. මෙතන මොන හුට්ටප්පරයක් වෙනවද කියලා මට තෙරුනේ නෑ. අන්තිමට මං ආයේ අනූති හම්බවෙන්න ගියා. මොකද මං පොරොන්දුත් උනානේ එයාගේ කතාව අහන්න එනවමයි කියලා.
එදා ටිකක් හැන්දෑ වෙලා තමා මං අනූ හමබවෙන්න ගියේ. මං ගිය ගමන් අරගෑනී මාව අදුර ගත්තනේ. මාව දැක්කගමන් ඇහුවා"ආ සන් හුග දවසකින්, හව් හව් මොකද ජයේ සනීපෙන් ඉන්නවද?" කියලා.
මං කිව්වා" මහත්යට නම් වරදක් නෑ. මාව දැක්ක ගමන් අදුර ගත්ත නේද?" කියලා.
"අපෝ සන්ට තියෙන්නේ අපේ මස්සිනාගේ ෆේස් එකනේ. මට එහෙම අමතක වෙනවද?" කියලා ඒ ගෑණි කිව්වා.ඒ පාර මං හිනාවක් දාලා "වෙන්න ඇති වෙන්න ඇති" කියලා "මං ආවේ අනූති හම්බවෙන්න කෝ ඈ ඉන්නවද?" කියලා ඇහුවා. ඒ පාර ඒ ගැණිගේ මූන නරක් උනා. "අයියෝ සන් එයාට මේ දවස්වල බිසී. සෑහෙන්න කස්ටමර්ස්ලා එනවා, දැනුත් කෙනෙක් ඇවිත් ගියා විතරයි" කියලා ඒ අම්මන්ඩි කිව්වා.
මං ඉතින් "නෑ නෑ මාත් එයාගේ කස්ටමර් කෙනෙක් තමා. අද මං පැයක් හමාරක් ඉන්න බලාගෙනමයි ආවේ" කියලා අනිත් පැත්තට කිව්වා. නැත්නම් අනූව හම්බවෙන්න වෙන්නේ නැති බව මට තේරුණා.
ඒ පාරනම් ගැණිගෙ මූණට හිනාවක් ආවා. ඒ පාර ඒ අම්මන්ඩි මගේ දිහාට අමුතු බැල්මක් දාලා "ඕ හෝ මට තේරුණා මට තේරූණා මිස්ටර්ගේ යාලුවොත් ඔහොම තමා. මුලින් ජයේගේ පණිවිඩ වලට තමා මෙහෙට ආවේ, බය වෙන්න දෙයක් නෑ බෝයි, මං ඕවා ජයේට කියන්න යන්නෙ නෑ" කියලා කට කනේ තියාගෙන කිව්වේ.
මං සාක්කුවෙන් රුපියල් පහක් අරන් මේසේ උඩ තියලා "ම්මේ.... මේ... රූම් එක මොකක්ද කිව්වේ?" කියලා ඇහුවා. "රූම් ටුවෙන්ටි, අර දොරෙන් කෙලින්ම උඩට ගියාම තියෙන ෆර්ස්ට් රූම් එක" ඒ ගැණි උත්තර දුන්නා. "ස්තූතියි" කියලා මං හොල් එකේ කෙලවරේ තිබුන ඩෝ එකේන් උඩට නැග්ගා.
Next chapter - http://asanka-mind.blogspot.com/2014/02/21.html
Wednesday, January 29, 2014
Sunday, January 26, 2014
Saturday, January 25, 2014
හිරු සදු හා මිහිකත
හිරු දුන් උණුසුම් කිරණෙන් ලැබදුන්
ජීවය අමතක කරදා කෙලෙසද
හිරුගේ එලියෙන් බිදුවක් දුන් සිසි
වෙතට ස්නේහයෙන් ඇලුම් කලේ ඔබ
හිරු ඔබවට කැරකුන බව සිතනා මුත්
ඔබ නොවෙදෝ හිරුවට කැරකෙන්නේ
ඒ හිරු එතැනම නොසැලී සිටිනා මුත්
සඳ නොවෙදෝ ඔබවට කැරකෙන්නේ
රාත්‍රියේ අදුරේ මග පෙන්වූයේ සඳ මුත්
හිරු නොවෙදෝ සඳ එලිය සඳුට දුන්නේ
සොමිසඳ මඩලට ගුණ ගී ගයනා මුත්
හිරු නොවෙදෝ සොමි ගුණය සඳුට දුන්නේ
ජීවය අමතක කරදා කෙලෙසද
හිරුගේ එලියෙන් බිදුවක් දුන් සිසි
වෙතට ස්නේහයෙන් ඇලුම් කලේ ඔබ
හිරු ඔබවට කැරකුන බව සිතනා මුත්
ඔබ නොවෙදෝ හිරුවට කැරකෙන්නේ
ඒ හිරු එතැනම නොසැලී සිටිනා මුත්
සඳ නොවෙදෝ ඔබවට කැරකෙන්නේ
රාත්‍රියේ අදුරේ මග පෙන්වූයේ සඳ මුත්
හිරු නොවෙදෝ සඳ එලිය සඳුට දුන්නේ
සොමිසඳ මඩලට ගුණ ගී ගයනා මුත්
හිරු නොවෙදෝ සොමි ගුණය සඳුට දුන්නේ
Wednesday, January 22, 2014
85 සතිය
අප සතුට ඇතැයි සිතන ඕනෑම දෙයක සතුට ඇත. ඒ නිසා සදාකාලික දෙයක සතුට ඇති බව සිතන්න. එවිට අපට සදාකාලික සතුට ලැබේ.
Tuesday, January 21, 2014
13 ලිපිය - පටිච්ච සමුප්පාදය 6
පසුගිය ලිපියේ භව දක්වා කතා කලා. භව යනු උපාදානයේ ස්භාවය අනුව නැවත යමක් ඇති කිරීමට අවශ්‍ය පරිසර තත්වය වැනි දෙයක් බව එහිදී සදහන් කලා. මේ තත්වය ඇති වූ විට ඒ සමඟම නැවත ඇසක පහල වීම කනක පහල වීම ආදී වශයෙන් ආයතනත් ඒ හා බැදි විඥානයත් පහල වේ එය භව පච්චයා ජාතී වේ.
මෙය තව දුරටත් පැහැදිලි කල යුතුය. දැන් අපි වාහනයක යන විට එලිය බලාගෙන ගියොත් පාර දෙපස ඇති සියල්ල ඇස ගැටේ. නමුත් අපිට දැක්කා කියන අදහස එන්නේ දේවල් කීපයක් පමණයි. එනම් ඇස පහල වීම සිදුවන්නේ ඒ ඒ වස්තූන් කෙරෙහි පමණයි. එනම් පුද්ගලයකු ඉපැදෙන්නේ ඒ ඒ අවස්ථාවල පමණයි. ඒ අනුව අපේ විඥානය යම් තැනක පහල නොවේද එතැන රූපයක් (ශබ්ද, රස, ගන්ධ, පහස, වර්ණ) පහල වීමක් ද නැත. අපි හිතුවත් අපි නොදැක්කත් ඒක එතැන තිබුනා කියලා ඇත්තටම එතැන අපි හිතන ජාතියේ දෙයක් නෑ. ඒ නිසා තමයි විඥාන පච්චයා නාමරූප කිව්වේ.
එය උදාහරණයකින් පැහැදිලි කලොත් නිල්පාට හා රතුපාට එකතු වීමෙන් හැදෙන්නේ දම්පාට. දැන් මේ දම්පාට දිහා කොල පාට කන්ණාඩියක් දාපු කෙනෙක් බැලුවොත් පෙනෙන්නේ කලු පාට. ඒ කලුපාට ඇතිවුනේ ඒ මනුස්සයා දම්පාට දිහා බැලූ මොහොතෙමයි. ඊට කලින්වත් පසුවවත් කලුපාට තිබුනේ නෑ. නමුත් අර මනුස්සයා හිතන්නේ කලුපාට දිගටම එතැන තියෙනව කියලයි. මනුස්ස ඇසත් විඥානයත් බාහිර රූපයක් මතට වැටුණු විට (එක්වූ විට) එතැන අලුත් රූපයක් උපදිනවා. ඒ වගේම අනික් පැත්තත් එහෙමයි. කලුපාට ඇතිවන්න පාට තුනම එකතු වන්න ඕන. ඒ නිසා විඥානයක් (හැදින ගැනීමක්) උපදින්නත් නාමරූප තිබිය යුතුයි.
උදාහරණයකින් කියනවනම් යමක් බලන කොට වෙන දෙයක් ඇහෙන්නෙ නෑ. එතකොට ශබ්ද රූපයක් පහල වෙලා නෑ. තියෙන්නේ ශබ්ද තරංග නැත්නම් චලනය වන අංශු ස්භාවයක්. ඒක ශබ්ද රූපය නොවේ.
ශබ්ද රූපය යම් තැනක පහල වේ නම් ඒ සමගම සෝත විඥානයද පහල විය යුතුයි. ඒ නිසා නාමරූප පච්චයා විඥාන කියන්නත් පුලුවන්. එම විඥානයත් නාමරූපත් පහල වීම (හට ගැනීම) ජාති ලෙස දක්වන්න පුලුවන්.
දැන් භව පච්චයා ජාති හා විඥාන පච්චයා නාම රූප යන කොටස් දෙකත් පැහැදිලි ඇතැයි සිතමි. මා පෙර සදහන් කල පරිදි සියල්ලෙහිම හටගැනීමත් නිරුද්ධ වීමත් එකට එක මොහොතෙම ඇතිවන ධර්මතා බව පැහැදිලි ඇතැයි ද සිතමි.
ඔබට නිවන් සුව ලැබේවා !
මෙය තව දුරටත් පැහැදිලි කල යුතුය. දැන් අපි වාහනයක යන විට එලිය බලාගෙන ගියොත් පාර දෙපස ඇති සියල්ල ඇස ගැටේ. නමුත් අපිට දැක්කා කියන අදහස එන්නේ දේවල් කීපයක් පමණයි. එනම් ඇස පහල වීම සිදුවන්නේ ඒ ඒ වස්තූන් කෙරෙහි පමණයි. එනම් පුද්ගලයකු ඉපැදෙන්නේ ඒ ඒ අවස්ථාවල පමණයි. ඒ අනුව අපේ විඥානය යම් තැනක පහල නොවේද එතැන රූපයක් (ශබ්ද, රස, ගන්ධ, පහස, වර්ණ) පහල වීමක් ද නැත. අපි හිතුවත් අපි නොදැක්කත් ඒක එතැන තිබුනා කියලා ඇත්තටම එතැන අපි හිතන ජාතියේ දෙයක් නෑ. ඒ නිසා තමයි විඥාන පච්චයා නාමරූප කිව්වේ.
එය උදාහරණයකින් පැහැදිලි කලොත් නිල්පාට හා රතුපාට එකතු වීමෙන් හැදෙන්නේ දම්පාට. දැන් මේ දම්පාට දිහා කොල පාට කන්ණාඩියක් දාපු කෙනෙක් බැලුවොත් පෙනෙන්නේ කලු පාට. ඒ කලුපාට ඇතිවුනේ ඒ මනුස්සයා දම්පාට දිහා බැලූ මොහොතෙමයි. ඊට කලින්වත් පසුවවත් කලුපාට තිබුනේ නෑ. නමුත් අර මනුස්සයා හිතන්නේ කලුපාට දිගටම එතැන තියෙනව කියලයි. මනුස්ස ඇසත් විඥානයත් බාහිර රූපයක් මතට වැටුණු විට (එක්වූ විට) එතැන අලුත් රූපයක් උපදිනවා. ඒ වගේම අනික් පැත්තත් එහෙමයි. කලුපාට ඇතිවන්න පාට තුනම එකතු වන්න ඕන. ඒ නිසා විඥානයක් (හැදින ගැනීමක්) උපදින්නත් නාමරූප තිබිය යුතුයි.
උදාහරණයකින් කියනවනම් යමක් බලන කොට වෙන දෙයක් ඇහෙන්නෙ නෑ. එතකොට ශබ්ද රූපයක් පහල වෙලා නෑ. තියෙන්නේ ශබ්ද තරංග නැත්නම් චලනය වන අංශු ස්භාවයක්. ඒක ශබ්ද රූපය නොවේ.
ශබ්ද රූපය යම් තැනක පහල වේ නම් ඒ සමගම සෝත විඥානයද පහල විය යුතුයි. ඒ නිසා නාමරූප පච්චයා විඥාන කියන්නත් පුලුවන්. එම විඥානයත් නාමරූපත් පහල වීම (හට ගැනීම) ජාති ලෙස දක්වන්න පුලුවන්.
දැන් භව පච්චයා ජාති හා විඥාන පච්චයා නාම රූප යන කොටස් දෙකත් පැහැදිලි ඇතැයි සිතමි. මා පෙර සදහන් කල පරිදි සියල්ලෙහිම හටගැනීමත් නිරුද්ධ වීමත් එකට එක මොහොතෙම ඇතිවන ධර්මතා බව පැහැදිලි ඇතැයි ද සිතමි.
ඔබට නිවන් සුව ලැබේවා !
Monday, January 13, 2014
Sunday, January 12, 2014
පෑදුනු මිණිමුතු වීය ගිනිසිළු 19
ඉබ්බා දියේ දාන්න ඇහුම බෑ කියන්නැහේ මාත් “අපි කොහේ යන්න ද ඉනෝකා අනික එහෙම පන්ති කට් කරන එක හරියෑ“ කියලා අකමැත්ත ප්‍රකාශ කලා. “අනේ මොකද්ද අරවින්ද, එක දවසක් කට් කලා කියලා මැරෙනවයෑ. අපි අද ගෝල්ෆේස් පැත්තෙ ගිහින් එමු. මට ඔයාට කියන්න කොච්චර දේවල් තියේ ද“ කියලා ඉනෝකා ඇවිටිලි කරන්න පටන්ගත්තා. මාත් ඉතින් “අනේ මන්දා ඉනෝකා කවුරුහරි දැක්කොත් මං ඉවරයි“ කියලා බොරු අකමැත්තක් පෙන්නගෙන පාර පැත්තට ගියා. එයත් අඩිය ඉක්මන් කරල ඇවිත් මගේ අතේ එල්ලුනා.
අපි දෙන්නා කාර් එකේ නැගලා ගෝල්ෆේස් එක ලඟින් බැහැගත්තා. ඊට පස්සෙ මුහුද පැත්තට ඇවිදගෙන ඇවිදගෙන ගියා. සීතල සුළං වලට මගේ ඇගේම හිරගඩු පිපිලා. ඉර බැසගෙන යන වෙලාව හින්ද අව්වත් නෑ. අපි වගේ ජෝඩු සැහෙන්න වැල්ලෙ හිටියා. සමහරඋන් කුඩ යටට වෙලා නොකරන දෙයක් නෑ. අපි දෙන්නා හුඟාක් වෙලා කතා කර කර හිටියා වෙලාව යනව දැනුනෙවත් නෑ. ඒ වෙලාවේ මාර වැඩක් උනා. මං දැක්කා අර ඉවෝන් කාරයා ගැනු ළමයෙක් එක්ක වැල්ල දිගේ හිල්ටන් එක පැත්තට ඇවිදගෙන යනවා. මං මුලින් හිතුවෙ වෙන කවුරු හරි වෙන්න ඇති කියලා. ඉතින් මං සැකේටත් එක්ක ඉනෝකාටත් පෙන්නුවා.
“අර බලන්න ඉනෝකා අර යන්නේ ඉවෝන් නේද?“ කියලා මං ඇඟිල්ල දික්කලා. ඉනෝකාත් ගානක් නැතුව “ආ ඔව් ඒ ඒ මිනිහා තමා. ඒකාගේ වැඩේ ඕක තමා. කෙල්ලෝත් එක්ක රවුම් ගහන එක“ කියලා කිව්වා. මට නිකන් අන්දොස් වගේ. මං ඒ පාර ඉනෝකාගෙන් ඇහැව්වා “ඔයත් මාර ළමයෙක්නේ, ඇයි ඉතින් ඔයා අනූෂාට ඒක දැනගෙනත් නොකිය ඉන්නෙ“ කියලා. ඉනෝකාට මං පුදුමවෙලා බලං ඉන්න හැටි දැකලද කොහෙද බකස් ගාලා හිනා ගියා. හිනා වෙලා “අයියෝ ඒක අනූෂා දන්නවා. ඕක කියන්නත් දෙයක් ද, හැමෝම ඉවොන් ආශ්‍රය කරන්නෙ ෆන් එකට, මං නං ඔය විකාර වලට කැමති නෑ. ඒත් ඉතින් ඉවෝන්ගෙ සල්ලි වලට කෙල්ලො වහ වැටිලා ඉන්නේ. ඒ මිනිහත් අත දිග ඇරලා වියදම් කරනවා. සිරිල් මන්ත්‍රීගේ බලය පෙන්නගෙන ඉන්නේ“ කියලා කිව්වා.
මට නම් හරි පුදුමයි. අපේ පැතිවල නම් ගෑනූ ළමයෙක් ඔයවගේ එකෙක් එක්ක පැටළුනොත් ඒකී කසාද බැදලා හමාරයි. පාරෙවත් යන්න හම්බවෙන එකක් නෑ. මේ කොළඹ රට කියන්නෙ මහ පුදුම එකක් කරූ. මට ඒ වෙලාවේ අනූෂා ගැන දුකක් වගෙම තරහකුත් ආවා. එක දවසක් ලයිෆ් එක එන්ජෝයි කරන්න මටත් කියල දෙන්නම් කියලා ඇක්සිඩන්ට් වෙන්නත් ගියානේ. මුදලාලී මහත්තයා මේව දන්නවනම් අනූෂා ව මරයි කියලා මට හිතුනා ඒ වෙලාවේ.
ඉතින් බිං කලුවර වැටීගෙන එනකොට තමයි දන්නෙ රෑ වෙලා කියලා. ඉර මුහුදේ ගිලෙනකොට අහස රතුම රතුපාටට ඈත හරිම ලස්සනට පේනවා වෙරළට. ඒත් ඉතින් රෑ වෙන්න කලින් අපි හනිකට කාර් එකේ නැගලා ආවා. ඒ එනකොටත් පන්ති ඇරලා. සෙට් එක අපි එනකන් බලං ඉන්නවා. අපි දෙන්නා ආවා විතරයි උන් ඔක්කොම ටික අපි ව වට කරගෙන වදේ ගැහුවා. අන්තිමට බේරෙන්නම බැරි තැන කැන්ටිමට ගිහින් මං ගානේ ඔක්කොටම ටී අරන් දෙන්න උනා.
Next chapter - http://asanka-mind.blogspot.com/2014/01/20.html
අපි දෙන්නා කාර් එකේ නැගලා ගෝල්ෆේස් එක ලඟින් බැහැගත්තා. ඊට පස්සෙ මුහුද පැත්තට ඇවිදගෙන ඇවිදගෙන ගියා. සීතල සුළං වලට මගේ ඇගේම හිරගඩු පිපිලා. ඉර බැසගෙන යන වෙලාව හින්ද අව්වත් නෑ. අපි වගේ ජෝඩු සැහෙන්න වැල්ලෙ හිටියා. සමහරඋන් කුඩ යටට වෙලා නොකරන දෙයක් නෑ. අපි දෙන්නා හුඟාක් වෙලා කතා කර කර හිටියා වෙලාව යනව දැනුනෙවත් නෑ. ඒ වෙලාවේ මාර වැඩක් උනා. මං දැක්කා අර ඉවෝන් කාරයා ගැනු ළමයෙක් එක්ක වැල්ල දිගේ හිල්ටන් එක පැත්තට ඇවිදගෙන යනවා. මං මුලින් හිතුවෙ වෙන කවුරු හරි වෙන්න ඇති කියලා. ඉතින් මං සැකේටත් එක්ක ඉනෝකාටත් පෙන්නුවා.
“අර බලන්න ඉනෝකා අර යන්නේ ඉවෝන් නේද?“ කියලා මං ඇඟිල්ල දික්කලා. ඉනෝකාත් ගානක් නැතුව “ආ ඔව් ඒ ඒ මිනිහා තමා. ඒකාගේ වැඩේ ඕක තමා. කෙල්ලෝත් එක්ක රවුම් ගහන එක“ කියලා කිව්වා. මට නිකන් අන්දොස් වගේ. මං ඒ පාර ඉනෝකාගෙන් ඇහැව්වා “ඔයත් මාර ළමයෙක්නේ, ඇයි ඉතින් ඔයා අනූෂාට ඒක දැනගෙනත් නොකිය ඉන්නෙ“ කියලා. ඉනෝකාට මං පුදුමවෙලා බලං ඉන්න හැටි දැකලද කොහෙද බකස් ගාලා හිනා ගියා. හිනා වෙලා “අයියෝ ඒක අනූෂා දන්නවා. ඕක කියන්නත් දෙයක් ද, හැමෝම ඉවොන් ආශ්‍රය කරන්නෙ ෆන් එකට, මං නං ඔය විකාර වලට කැමති නෑ. ඒත් ඉතින් ඉවෝන්ගෙ සල්ලි වලට කෙල්ලො වහ වැටිලා ඉන්නේ. ඒ මිනිහත් අත දිග ඇරලා වියදම් කරනවා. සිරිල් මන්ත්‍රීගේ බලය පෙන්නගෙන ඉන්නේ“ කියලා කිව්වා.
මට නම් හරි පුදුමයි. අපේ පැතිවල නම් ගෑනූ ළමයෙක් ඔයවගේ එකෙක් එක්ක පැටළුනොත් ඒකී කසාද බැදලා හමාරයි. පාරෙවත් යන්න හම්බවෙන එකක් නෑ. මේ කොළඹ රට කියන්නෙ මහ පුදුම එකක් කරූ. මට ඒ වෙලාවේ අනූෂා ගැන දුකක් වගෙම තරහකුත් ආවා. එක දවසක් ලයිෆ් එක එන්ජෝයි කරන්න මටත් කියල දෙන්නම් කියලා ඇක්සිඩන්ට් වෙන්නත් ගියානේ. මුදලාලී මහත්තයා මේව දන්නවනම් අනූෂා ව මරයි කියලා මට හිතුනා ඒ වෙලාවේ.
ඉතින් බිං කලුවර වැටීගෙන එනකොට තමයි දන්නෙ රෑ වෙලා කියලා. ඉර මුහුදේ ගිලෙනකොට අහස රතුම රතුපාටට ඈත හරිම ලස්සනට පේනවා වෙරළට. ඒත් ඉතින් රෑ වෙන්න කලින් අපි හනිකට කාර් එකේ නැගලා ආවා. ඒ එනකොටත් පන්ති ඇරලා. සෙට් එක අපි එනකන් බලං ඉන්නවා. අපි දෙන්නා ආවා විතරයි උන් ඔක්කොම ටික අපි ව වට කරගෙන වදේ ගැහුවා. අන්තිමට බේරෙන්නම බැරි තැන කැන්ටිමට ගිහින් මං ගානේ ඔක්කොටම ටී අරන් දෙන්න උනා.
Next chapter - http://asanka-mind.blogspot.com/2014/01/20.html
Tuesday, January 7, 2014
Sunday, January 5, 2014
13 ලිපිය - පටිච්ච සමුප්පාදය 5
අද මා ලියන්නේ යථාර්තය සොයා ලේබලය යටතේ එන 50 වැනි ලිපියයි. පටිච්ච සමුප්පාදය යටතේ අපි ඵස්ස පච්චයා වේදනා, වේදනා පච්චයා තණ්හා කියන තැනට වෙනකන් සහ අවිද්‍යා පච්චයා සංස්කාර දක්වා ද සාකච්චා කලා. මොකද මේ හේතු ඵල දහම රේඛිය හෝ චක්‍රාකාර දෙයක් ලෙස විග්‍රහ වුනත් ඉහත සාකච්චා කල කොටස් දෙක සමාන්තරව සිදුවන දෙකක්. වඩාත් නිවැරදිව කියනවනම් මේ මුලු පටිච්ච සමුප්පාද චක්‍රයම ක්‍රියාත්මක වෙන්න ගතවන්නෙ එක මොහොතක් පමණයි. සමහරු එය ආත්ම බවයන් 3ක් දක්වා ගෙන යනවා.
අද සාකච්චා කරන්න තියෙන්නේ යම් අරමුණක් පැමිණි පසු එය අදුනාගැනීමෙන් අනතුරුව සිදුවන්නේ කුමක් ද යන්නයි. අපි යම් රූපයක්, ශබ්දයක්, ගන්ධයක්, රසක්, පහසක් හෝ සිතුවිල්ලක් හදුනාගැනීමෙන් අනතුරුව ඒ පිලිබද සිතේ උපදින කැමැත්ත හෝ අකමැත්ත (තණ්හාව) මත කර්ම සිදු වෙනවා. වෙන විදියකින් කියනවනම් සංස්කාර උපදවනවා. “මේ ලස්සන කාර් එකක් ඒක මට ලැබේවා“, මේ මගේ හතුරෙක් ඕකව විනාශ වේවා“ ආදී වශයෙන් එක්කෝ යම් ක්‍රියාවක් කිරීමට සිතෙනවා නැත්නම් යම් සිතුවිලි පරම්පරාවක් හටගන්න පටන්ගන්නවා ඒත් නැතිනම්, ඉරිසියාව, ලෝභය, ද්වේශය ආදී හැඟීම් පහළ වෙන්න පටන් ගන්නවා. මේ සිද්ධියට කියනවා නැවත යමක් ඉපැද්දවීමේ, කිරීමේ, සිතීමේ, ආශාව හෙවත් උපාදානය කියලා.
පරණ උදාහරණයම ගතහොත් වචනය හදුනාගැනීමෙන් පසු එහි ඉතුරු වචන හෝ ඊළඟ වාක්‍ය කියවීමේ උවමනාව ඇතිවෙනවා. මේ උවමනාව නිසා ඇස ඊළඟ වචනය දෙසට යොමුවෙනවා. මෙහිදී තේරුම් ගතයුතු දෙයක් තියෙනවා. ඒ තමයි ඊ ළඟ වචනය දෙසට ඇස හැරෙනවා කිව්වට ඇත්තටම වෙන්නෙ, ඇසක් පහළවීමට නැතිනම් පහල කිරීමට ඇති කැමැත්ත නිසා ඊ ළඟ වචනය අරමුණූ කරගෙන ඇසක් ඇති වීමයි. එයට කියනවා ඇසක් ඉපදුනා කියලා. ඒක කලින් තිබුණු ඇහැක් නෙවෙයි. එතකොට ඒ ඇස මොන ඇසක් ද යන්න තීරණයක් තිබිය යුතුයි. මොකද ඒක අලුත්ම ඇහැක් නිසා. ඒක බලු ඇහැක් ද, මනුස්ස ඇහැක් ද, දේව ඇහැක් ද ආදී වශයෙන් ඇහැ හටගන්නේ මොන විදියද කියන එක තීරණය විය යුතුයි. ඒ තීරණයටත් හේතු ගොඩක් තියෙනවා. එකක් තමා කැමැත්තේ ස්භාවය, ඒ කියන්නේ උපාදානය ඒ වගේම කර්ම ස්භාවය, ඒ කියන්නේ මොහොතකට පෙර තිබූ නිමිත්ත, දැන් ද්වේශයක් ඇත්නම් ඇසත් ඊට සුදුසු පරිදි තමයි පහල වෙන්නේ. ඒ වගේ හේතු තව තියෙන්න පුලුවන්. ඒ අතරිනුත් වැඩියෙන්ම බලපාන දෙයක් තමා භවය. භවය යන්න හරියටම විග්‍රහ කරන්න මට තේරුමක් නැතත් ඒක නිකන් හරියට “සුදුසු පරිසරය“ වැනි අදහසක් දෙන දෙයක්.
උදාහරණයකින් කියනවනම් සෘණ උෂ්ණත්ව වලදී ජලයේ හට ගැනීම ඝණ ස්භාවය, සාමාන්‍ය උෂ්ණත්ව වලදී ද්‍රව ස්භාව හා වැඩි උෂ්ණත්ව වලදී වාශ්ප ස්භාවය ගන්නවා. අන්න ඒ වගේ උෂ්ණත්වය අනුව ජලයේ ස්භාවය වෙනස් වන විදියට භවයේ ස්භාවය අනුව පහළ වන්නේ මොනවාගේ ඇසක් ද යන්න තීරණය වෙනවා. භවය සකස් වෙන්නේ උපාදානයේ හැටියටයි. එය ද්වේශ සහගත උපාදානයක් නම් (මේ මගේ හතුරෙක් ඕකව විනාශ වේවා වගේ) ඇස පහළ වන භවය ද්වේශ සහගත කාම භවයක්. අනෙක් හේතු මත සාමාන්‍යයෙන් ජීවිතය පවතින තාක් අපට පහළ වෙන්නෙ මිනිස් ඇසක් ම තමයි. නමුත් මේ මරණ මොහොත නම් ඊ ළඟ ඇස සතර අපායේ තැනක පහල වෙන්නත් පුළුවන්.
දැන් තණ්හාවේ සිට භව දක්වා එන හැටි පැහැදිලි ඇතැයි සිතමි. අවිද්‍යාව නිසා සංස්කාර ඇතිවන හැටිත් ඒ සමඟම උපාදාන ඇතිවන සැටිත් පැහැදිලි ඇතැයි සිතමි. යම් ගැටළුක් හෝ අදහසක් හෝ විවේචනයක් ඇත්නම් සදහන් කරන්න.
ඔබට නිවන් සුව ලැබේවා !
අද සාකච්චා කරන්න තියෙන්නේ යම් අරමුණක් පැමිණි පසු එය අදුනාගැනීමෙන් අනතුරුව සිදුවන්නේ කුමක් ද යන්නයි. අපි යම් රූපයක්, ශබ්දයක්, ගන්ධයක්, රසක්, පහසක් හෝ සිතුවිල්ලක් හදුනාගැනීමෙන් අනතුරුව ඒ පිලිබද සිතේ උපදින කැමැත්ත හෝ අකමැත්ත (තණ්හාව) මත කර්ම සිදු වෙනවා. වෙන විදියකින් කියනවනම් සංස්කාර උපදවනවා. “මේ ලස්සන කාර් එකක් ඒක මට ලැබේවා“, මේ මගේ හතුරෙක් ඕකව විනාශ වේවා“ ආදී වශයෙන් එක්කෝ යම් ක්‍රියාවක් කිරීමට සිතෙනවා නැත්නම් යම් සිතුවිලි පරම්පරාවක් හටගන්න පටන්ගන්නවා ඒත් නැතිනම්, ඉරිසියාව, ලෝභය, ද්වේශය ආදී හැඟීම් පහළ වෙන්න පටන් ගන්නවා. මේ සිද්ධියට කියනවා නැවත යමක් ඉපැද්දවීමේ, කිරීමේ, සිතීමේ, ආශාව හෙවත් උපාදානය කියලා.
පරණ උදාහරණයම ගතහොත් වචනය හදුනාගැනීමෙන් පසු එහි ඉතුරු වචන හෝ ඊළඟ වාක්‍ය කියවීමේ උවමනාව ඇතිවෙනවා. මේ උවමනාව නිසා ඇස ඊළඟ වචනය දෙසට යොමුවෙනවා. මෙහිදී තේරුම් ගතයුතු දෙයක් තියෙනවා. ඒ තමයි ඊ ළඟ වචනය දෙසට ඇස හැරෙනවා කිව්වට ඇත්තටම වෙන්නෙ, ඇසක් පහළවීමට නැතිනම් පහල කිරීමට ඇති කැමැත්ත නිසා ඊ ළඟ වචනය අරමුණූ කරගෙන ඇසක් ඇති වීමයි. එයට කියනවා ඇසක් ඉපදුනා කියලා. ඒක කලින් තිබුණු ඇහැක් නෙවෙයි. එතකොට ඒ ඇස මොන ඇසක් ද යන්න තීරණයක් තිබිය යුතුයි. මොකද ඒක අලුත්ම ඇහැක් නිසා. ඒක බලු ඇහැක් ද, මනුස්ස ඇහැක් ද, දේව ඇහැක් ද ආදී වශයෙන් ඇහැ හටගන්නේ මොන විදියද කියන එක තීරණය විය යුතුයි. ඒ තීරණයටත් හේතු ගොඩක් තියෙනවා. එකක් තමා කැමැත්තේ ස්භාවය, ඒ කියන්නේ උපාදානය ඒ වගේම කර්ම ස්භාවය, ඒ කියන්නේ මොහොතකට පෙර තිබූ නිමිත්ත, දැන් ද්වේශයක් ඇත්නම් ඇසත් ඊට සුදුසු පරිදි තමයි පහල වෙන්නේ. ඒ වගේ හේතු තව තියෙන්න පුලුවන්. ඒ අතරිනුත් වැඩියෙන්ම බලපාන දෙයක් තමා භවය. භවය යන්න හරියටම විග්‍රහ කරන්න මට තේරුමක් නැතත් ඒක නිකන් හරියට “සුදුසු පරිසරය“ වැනි අදහසක් දෙන දෙයක්.
උදාහරණයකින් කියනවනම් සෘණ උෂ්ණත්ව වලදී ජලයේ හට ගැනීම ඝණ ස්භාවය, සාමාන්‍ය උෂ්ණත්ව වලදී ද්‍රව ස්භාව හා වැඩි උෂ්ණත්ව වලදී වාශ්ප ස්භාවය ගන්නවා. අන්න ඒ වගේ උෂ්ණත්වය අනුව ජලයේ ස්භාවය වෙනස් වන විදියට භවයේ ස්භාවය අනුව පහළ වන්නේ මොනවාගේ ඇසක් ද යන්න තීරණය වෙනවා. භවය සකස් වෙන්නේ උපාදානයේ හැටියටයි. එය ද්වේශ සහගත උපාදානයක් නම් (මේ මගේ හතුරෙක් ඕකව විනාශ වේවා වගේ) ඇස පහළ වන භවය ද්වේශ සහගත කාම භවයක්. අනෙක් හේතු මත සාමාන්‍යයෙන් ජීවිතය පවතින තාක් අපට පහළ වෙන්නෙ මිනිස් ඇසක් ම තමයි. නමුත් මේ මරණ මොහොත නම් ඊ ළඟ ඇස සතර අපායේ තැනක පහල වෙන්නත් පුළුවන්.
දැන් තණ්හාවේ සිට භව දක්වා එන හැටි පැහැදිලි ඇතැයි සිතමි. අවිද්‍යාව නිසා සංස්කාර ඇතිවන හැටිත් ඒ සමඟම උපාදාන ඇතිවන සැටිත් පැහැදිලි ඇතැයි සිතමි. යම් ගැටළුක් හෝ අදහසක් හෝ විවේචනයක් ඇත්නම් සදහන් කරන්න.
ඔබට නිවන් සුව ලැබේවා !
Subscribe to:
Posts (Atom)