Wednesday, January 29, 2014

පෑදුනු මිණිමුතු වීය ගිනිසිළු 20

එදා මං එයත් එක්ක ගොඩක් දේවල් කතා කලා. එයාගේ තාත්තා හරිම හොඳ කෙනෙක්ලූ. ස්ටාර්ස් ග්රූප් ඔෆ් කමපැණි එකේ අයිතිකාරයගේ දුව තමයි එයාගේ අම්මා. සීයා මළාට පස්සේ ඒකේ  කම්පැණිස් ටික දුවල දෙන්නට බෙදල දීල තියෙනවා. එයාගේ අම්මට හම්බවෙලා තියෙන්නේ ස්ටාර්ස් සර්විස් කියන කන්ට්‍රැක් බේසිස් වර්කර්ස්ලා සප්ලයි කරන එක. පුංචිලා තමයි අර ස්ටාර්ස් වයින් ස්ටොර්ස් එක කරන්නේ. ඒ ගොල්ලන්ගේ තව හොටෙල්ස් එහෙමත් තියෙනවා.

ඒ විස්තර ඇහුවාම මට තවත් බය හිතුනා. මේ මිනිස්සුත් එකක් මං කොහොම පෑහෙන්නද කියලා. ඒත් ඉනොකානම් කියන්නේ එයාගේ තාත්තා සල්ලි වලට එච්චර කෑදර නෑ, පුලුවන් තරම් දුප්පත් මිනිස්සුන්ට සලකන්නමයි බලන්නේ කියලා. ඒක නිසා බය නැතුව තාත්තාව ගිහින් හම්බෙන්නලු

කොහොම හරි ඒ කතාවෙන් මට අර අනූතී ව ආයෙ මතක් උනා. ඈ වැඩ කලේ ස්ටාර්ස් සර්විස් එකේනේ. ගණිකා වෘත්තිය කලෙත් ඒකෙම කම්පැනියක් වෙච්චි ස්ටාර්ස් වයින්ස්ටෝර්ස් එකේ. එහෙම බැලුවම ඉනෝකාලගෙ තාත්තා සමාජ සේවය කරද්දි පුංචි මඩමක් දාගෙන සුරා සූදුව වපුරනවා. මෙතන මොන හුට්ටප්පරයක් වෙනවද කියලා මට තෙරුනේ නෑ. අන්තිමට මං ආයේ අනූති හම්බවෙන්න ගියා. මොකද මං පොරොන්දුත් උනානේ එයාගේ කතාව අහන්න එනවමයි කියලා.

එදා ටිකක් හැන්දෑ වෙලා තමා මං අනූ හමබවෙන්න ගියේ. මං ගිය ගමන් අරගෑනී මාව අදුර ගත්තනේ. මාව දැක්කගමන් ඇහුවා"ආ සන් හුග දවසකින්, හව් හව් මොකද ජයේ සනීපෙන් ඉන්නවද?" කියලා.
මං කිව්වා" මහත්යට නම් වරදක් නෑ. මාව දැක්ක ගමන් අදුර ගත්ත නේද?" කියලා.
"අපෝ සන්ට තියෙන්නේ අපේ මස්සිනාගේ ෆේස් එකනේ. මට එහෙම අමතක වෙනවද?" කියලා ඒ ගෑණි කිව්වා.ඒ පාර මං හිනාවක් දාලා "වෙන්න ඇති වෙන්න ඇති" කියලා "මං ආවේ අනූති හම්බවෙන්න කෝ ඈ ඉන්නවද?" කියලා ඇහුවා. ඒ පාර ඒ ගැණිගේ මූන නරක් උනා. "අයියෝ සන් එයාට මේ දවස්වල බිසී. සෑහෙන්න කස්ටමර්ස්ලා එනවා, දැනුත් කෙනෙක් ඇවිත් ගියා විතරයි" කියලා ඒ අම්මන්ඩි කිව්වා.
 මං ඉතින් "නෑ නෑ මාත් එයාගේ කස්ටමර් කෙනෙක් තමා. අද මං පැයක් හමාරක් ඉන්න බලාගෙනමයි ආවේ" කියලා අනිත් පැත්තට කිව්වා. නැත්නම් අනූව හම්බවෙන්න වෙන්නේ නැති බව මට තේරුණා.

ඒ පාරනම් ගැණිගෙ මූණට හිනාවක් ආවා. ඒ පාර ඒ අම්මන්ඩි මගේ දිහාට අමුතු බැල්මක් දාලා "ඕ හෝ මට තේරුණා මට තේරූණා මිස්ටර්ගේ යාලුවොත් ඔහොම තමා. මුලින් ජයේගේ පණිවිඩ වලට තමා මෙහෙට ආවේ, බය වෙන්න දෙයක් නෑ බෝයි, මං ඕවා ජයේට කියන්න යන්නෙ නෑ" කියලා කට කනේ තියාගෙන කිව්වේ.

මං සාක්කුවෙන් රුපියල් පහක් අරන් මේසේ උඩ තියලා "ම්මේ.... මේ... රූම් එක මොකක්ද කිව්වේ?" කියලා ඇහුවා. "රූම් ටුවෙන්ටි, අර දොරෙන් කෙලින්ම උඩට ගියාම තියෙන ෆර්ස්ට් රූම් එක" ඒ ගැණි උත්තර දුන්නා. "ස්තූතියි" කියලා මං හොල් එකේ කෙලවරේ තිබුන ඩෝ එකේන් උඩට නැග්ගා

Next chapter - http://asanka-mind.blogspot.com/2014/02/21.html 

No comments:

Post a Comment