Sunday, February 26, 2012

තවත් එක් දවසක්

මම දක්ෂ කතාකාරයකු නොවේ. නමුත් මං දැන් ඉන්න තැන ගැන මගේ දෙමව්පියෝ කොතරම් සතුටු වෙනවාද? ඒත් මං තවමත් සාමාන්‍ය සරසවි සිසුවෙක් විතරයි.හැම අවුරුද්දෙම 20 000ක් පමණ දෙමව්පියන්ට ඒ සතුට ලැබිය යුතුය. නමුත් වෙන කාටත් වඩා මගේ දෙමව්පියෝ මං ගැන සතුටු වෙන්නේ ඇයි?. මගේ කුඩා කාලයට මං ආසයි. එත් අම්මයි තාත්තයි ඒ කාලෙට පොඩ්ඩක්වත් කැමති නැතිලු. ඒ තරම් ඔවුන් මා වෙනුවෙන් කැපකිරීම් කර ඇත. මගේ කුඩා කාලය සුන්දර කරන්න කොච්චර මහන්සි වී ඇද්ද?. ඉතින් මම දක්ෂ කතාකාරයකුනොවුනත් ඒ අත්දැකිම් නොලියා ඉන්නේ කෙසේද.

මට මතකයි මට අවුරුදු හතරක් පමණ වන විට අපේ තාත්තා වැඩ කලේ බෙන්තර සමූපාකාර සමිතියේය. අම්මා කළුතර ජලසම්පාදන මණ්ඩලයේය. අයියා පාසලේ පළමු වසරේය. නංගීනම් තවමත් අවුරුදු 11/2ක කෙලි පැටික්කියෙකි.
       එදා උදේ 3.30ට පමණ මාව අම්මා අවදීකර කිරිබෝතලයක් දුන්නාය. මම ඇදේ නිදාගෙනම කිරි බිබි උන්නෙමි. අම්මා නැවත පැමින මටත් අයියටත් හිසට ස්කාෆ් දෙකක් දමා 4.00 වන විට මෝටර් සයිකලෙන් ගෙදරම්මාලයි ගෙදර බලා පිටත් උනි. මමත් අයියාත් ටැංකිය උඩ යන අතර අම්මා නංගීව තුරුළු කරගෙන පසුපස අසුනේ ගමන් කරයි. අපි තිදෙනා ගෙදරම්මලහට ගොස් නැවත නිදා ගනිමු. මවත් පියත් අම්මලන්ගොඩට ගොස් රුහුණු කුමාරියේ නැගී රැකියාවට යයි.
 අයියානම් පාසැල් යාමට 7.00 නැවත අවදි කරයි. මමත් නංගීත් 9.00 පමණ වනතෙක් නිදයි. දෙමව්පියන් නැවත එන තෙක් අපව බලා ගන්නේ ගෙදරඅම්මාත් චූටිමම්මාත්ය(පුංචී). ඔවුන් දෙදෙනා නැගිට්ට මොහොතේ සිට කරනුයේ උයන එකය. උදේ ආහාරය ගත් වහාම භාජන සොදා දිවා ආහාරය පිසීමට පටන් ගනී. දිවා ආහාරය සදහා ගෙදරතාත්තා පැමිණෙන විට මුද්දරස්පලන්( වියලි මිදි) හෝ සූකිරි රැගෙන එන්නේය.
 තුන් වෙලටම ආහාර කවන්නේ ගෙදරම්මාත් චූටිමම්මාත්ය. ඔවුන් කවන තරමක් මා කන නමුත් සමහර විට එක් බත් කටක් කෑමට විනාඩි දහයක්වත් යන බැවින් කවන කවන බත්පිඩුවලින් කටපිරීයයි. එවිට ඔක්කාරයට පැමිණ කෑ සියල්ල සමග වමනය කිරීම මාගේ සිරිතය.
 දිවා ආහාරයෙන්පසු නැවත 1.00 සිට 4.00 පමණවනතෙක්  නැවත නිදන වේලාවය. සියලු දෙනාම ඒ වෙලාවට නිදන අතර 4.00 සිට නැවත රාත්‍රී ආහාරය සූදානම් කිරීම අරඹයි. හවස 6.00 පමණ වන විට ගෙදරම්මා අපේ ඇග සෝදවයි. එවිට ගෙදරම්මා සබන්ගානවිට මට දැනෙන්නේ අතපය ගැලවීමට ගන්නා උත්සහයක් ලෙසයි.
 කෙසේ හෝ රාත්‍රී 8.00 පමණ වන විට අප බලා සිටින්නේ දෙමව්පින් නැවත එනතුරුය. නංගීනම් ඒ වෙලාවට නිදිය. අම්මා අපිව ඈ එන බස්රියට ගෙනයයි. එතෙක් බස් රථයද නවතා සිටින්නේ බස් රියදුරන් අම්මාව අදුරන නිසාය. නමුත් එදින සුපුරුදු පරිදි මව්පියන් නොපැමිණියේය. අප ද රාත්‍රී 9.00 වන තෙක් බලාසිට පුටු උඩම නිදන්නට විය.
 පසු දින දැනගතහැකි වූයේ දුම්රිය පීලී පැනීම නිසා අපව රුගෙන යාමට නොපැමිණි බවත් සහ ගෙදර එන විට රැ 11.00 පමණ වූ බවත්ය.
 මෙසේ තවත් දවසක් ගතවිය. 

Saturday, February 25, 2012

6 ලිපිය - මමත්වය හා පව්කම්

මා සිතා සිටියේ යලිත් මෙහි නොලියන්නටය. නමුත් මා වෙත ඉදිරිපත් වූ ගැටළු කීපයක් නැවත ලිපියක් පල කරන්නට බල කර සිටී බැවින් මේ ලිපිය ලියමි.
  අපි .අසා තිබෙනවා යම් පවක් කලවිට එය පඩිසන් දෙන බව. නමුත් මං ඉහත ලිපිවල පැහැදිලි කලා මෙ ලොකේ කිසිම දෙයක් නොපවතින බව. ඒ අනුව පුද්ගලයන් නැතිනම් සත්වයන් කියා පෙන්වියහැකි ස්ථිර වූ දෙයක් නොමැති බව. එසේනම් මේ පව්කම් මොනවද? ඒවා කරන්නේ කවුද? ඒවා පඩිසන් දෙන්නේ කාටද? යනාදී ගැටළු රාශියක් මතු වෙනවා.
 අපි පලමු සිල් පදය ගෙන මෙය පැහැදිලි කර ගන්න උත්සහ කරමු. ප්‍රාණය නිරුද්ද කිරීමේ පව තමයි පලමු පව ලෙස සදහන් වෙන්නේ. අපි දන්නවා පව යනු සතුට නැති කරන ක්‍රියාවන් බව. මේ ලෝකයේ සත්වයෙක් නැතිනම් කෙලෙසද ප්‍රාණඝාතය කරන්නේ? මෙතැනදී අප වටහා ගත යුත්තේ සත්වයකු නැතත් සත්වයකු සිටීයැයි අප සිතන නිසා තමයි එය පවක් වන්නේ. ඒ නිසා තමයි අනේ මං  ප්‍රාණඝාතය කලා යැයි දුක් වන්නේ. එනම් මමත්වය නිසා තමයි පව් පල දෙන්නේ.
             අපි ටිකක් ගැඹුරින් මේ ගැන සොයා බලමු. ප්‍රාණඝාත අකුසලය සිදු වීමට කාරණා 5ක් සම්පූර්ණ විය යුතු බව අප දන්නවා.
1. පණ ඇති බව දැනීම.
2. මැරීමට සිතක් පහල වීම.
3. මැරීමට උපක්‍රමයක් සිතීම
4.මැරීම.
5.මළ බව දැනීම.
           මෙහිදී මෙම කාරණා පහම සිතුවිලි නැතිනම් චේතනා පහක් වෙයි. මෙම චේතනා පහ පහල වී එය තහවරු වී ඇති තෙක් ප්‍රාණඝාතය අකුසල ශක්තිය පවති. එම ශක්තිය ක්‍රියාත්මක වීම පඩිසන් දීම වෙයි. මෙම ක්‍රියාවලිය සම්පූර්ණයෙන්ම හේතු ඵල දහම මත පදනම් වූ ශක්තීන්ගේ අන්තර් ක්‍රියාවලියක් මිස කිසිම සත්වයකුගේ සම්බන්ධයක් නොමැත.
      මේ අනුව පෙනීයන කරුණක් වන්නේ ඇත්තටම සත්වයකු නොමැරුවත් ප්‍රාණඝාතය විය හැකි බවයි. උදාහරණයක් ලෙස අප සතකු මරණවායැයි සිතන්න. ඌ මැරුණා සේ සිට අප ගිය පසු නැවත පැන ගියා යැයි සිතමු. නමුත් ඉහත කාරණා පහම ඉටු වී ඇති බැවින් අපට ප්‍රාණඝාත අකුසලය සිදුවී ඇත. ඌ නොමැරුණ බව දැන ගන්නා තෙක් ඒ ශක්තිය අපතුල ඇත. ඒ නිසා තමයි අප නොදැනුවත්ව යම් ප්‍රාණඝාතයක් සිදු වූවත් එය පඩිසන් නොදෙන්නේ.

සංවාදයට විවෘතයි.

Friday, February 24, 2012

ආදරය තහනම් කල හැකිද?

නුබයි මහීයි කිසිදා එක් නොවනු ඇත
එනමුත් ආදරෙන් සැමදා වෙලෙනු ඇත

හෙලනා විටදි නුබ යුවතිය කදුලු කැට
මහී කුමරු සැනහෙයි ඒ තුරුලු කොට

ඒ සිසිලෙන් සැනහෙන මිහි මඩල දෙස
බලා යලිත් උණුසුම් වෙයි අහස් කුස

උණුසුම දැනී නුබ යුවතියහෙලන ලද
දලු ලා නොයෙක් ගහකොල මල් වැඩෙන ලෙද

එනමුදු දෙදෙන කිසිදා එක් නොවනු දැක
කිසිවෙක් ඇද්ද ආදරෙ අව කරනු හැක

22සතිය

යමක් හෝ කෙනෙක් නොවෙනස්ව පවතී යයි පෙනෙන්නේ ඵය සම්මුතියක් බැවිණි. පරමාර්ථ වශයෙන් බැලූ කල කිසිවක් නොපවතී.