පෑදුනු මිණිමුතු වීය ගිනිසිළු 22

 “මගේ උපන් ගම මහත්තයා බදුල්ලේ, බදුල්ලේ ස්ප්‍රින්වැලි වල. ඒ කාලේ අපේ අම්මලා වැඩකරල තියෙන්නේ සුද්දන්ගේ තේ වතුවල. ඉතින් අපේ ආච්චි ගැන වත්තෙ සුදු මහත්තයගේ හිත ගිහින් ආච්චිව කසාද බැදලා තියෙනවා. ඉතින් අපේ අම්මා ඉපැදෙද්දි හරිම සුදුයි ලු. ඒ කාලේ අපේ අම්මා තරම් ලස්සන කෙනෙක් ඒ පාලාතේ නැතිතරම්ලු. ඉතින් අම්මට මාව ලැබිලා අවුරුදු දෙක තුනක් යද්දි කරදරයක් වෙලා තියෙනවා. කවුරුහරි සල්ලාලයෙක් අපේ අම්මාව මරලා. ඒ සිද්ධියෙන් පස්සේ අපේ තාත්තා මාවත් අරන් කොළඹ ඇවිත් තියෙනවා. මොකද මාත් ඒ කාලේ හරිම ලස්සනයි ලු. ඉතින් තාත්තට මං ගැන බයක් ඇතිවෙලා තියෙනවා ඒ පළාතේ තියා ගන්න. 

තාත්තා මාවත් අරන් කොළඹ ඇවිත් කුළිවැඩ කර කර ගෙවල් ගානේ ගිහින් තමා මාව බලාගෙන තියෙන්නේ. ඉතින් ඔහොම තැන තැන යද්දි ජයසිංහ මුදලාලීගේ ගෙදරටත් ඇවිත් තියෙනවා. එහේ දවසක් දෙකක් නැවතිලා කූලී වැඩක් කරලා. එහේ ඉන්නවා මගේ වයසම ගැණු ළමයෙක්. එයත් එක්ක මං ඒ දවස් දෙකට හොදටම යාලුවෙලා ඉදල තියෙන්නේ. ඉතින් අපි එහෙන් එද්දි එයා හොදටම අඩන්න පටන් අරන්. ඒක නිසා ජයසිංහ නෝනා කිව්වලූ තාත්තට, මාව හදාගන්නම් මාව එහේ තියල යන්න කියලා. තාත්තා ඒකට ගොඩක් කැමති වෙලා. මොකද මං ගෑණූ දරුවෙක්. තැන තැන එක්ක යන්නත් බෑ. ගෑණූ ළමයෙක් තාත්තා කෙනෙකුට හදාගන්න අමාරු වැඩක්නේ. අනික ඕන වෙලාවක ඇවිත් මාව බලලා යන්නත් පුළුවන්නේ. 

කොහොම හරි කාලයක් යද්දි තාත්තා පොඩි ගෙයක් හදා ගත්තා ලෑලි වලින් මරදාන කොච්චිපාර අයිනේ. ඒත් තාත්තා මාව ලොකු වෙනකම් හදාගන්න ජයසිංහ නෝනටම බාර දීලයි තිබුනේ. ඒ නෝනාත් අපි දෙන්නටම හරිම ආදරෙයි. එයාගේ දුවයි මායි කියලා වෙනසක් කලේ නෑ. මායි අනූෂායි එකටමයි ස්කෝලේ ගියෙත්. 

ඔහොම අපි සතුටින් කාලයක් හිටියා. ඒත් මං ලොකු ළමයෙක් උනාට පස්සේ ජයසිංහ මුදලාලි මට වැඩිපුර ආදරේ පෙන්නන්න පටන් ගත්තා. සමහර වෙලාවට මාව ඇදල අරන් උකුලෙන් තියාගෙන ඔලුව අතගානවා, මූණ ඉඹිනවා, එක එක රසකැවිලි හොරෙන් ගෙනත් දෙනවා. මං මුලින් හිතුවේ මුදලාලි මට තාත්තා වගේම ආදරෙයි කියලා. ඒත් මට තේරුණා ඒ හැම දෙයක්ම කලේ එක්කො ගෙදර කවුරුත් නැති වෙලාවට, එහෙම නැත්නම් කවුරුවත් පේන්න නැති වෙලාවට කියලා. මට අවුරුදු 16ක් විතර වෙද්දි මුදලාලිගේ හැසිරීම එන්න එන්න නරක අතටයි හැරුණේ. සමහර වෙලාවට ගෙදර කවුරුත් නැති වෙනකං ඉදලා මගේ කාමරේට ඇවිත් මගේ දුවට මං හාද්දක් දෙන්න ඕන කියලා මාව බදාගෙන හේමිට නරක තැන් පවා අල්ලන්න හැදුවා. ඒ වෙලාවට මං මොකක් හරි බොරුවක් කියලා බේරිලා එනවා. මට එවා කියන්න කෙනෙක් නෑ. අම්ම කෙනෙක් නැති අඩුව මට හොදටම තේරුණේ ඒ කාලේ. 
කොහොම හරි ටික දවසක් යනකොට ජයසිංහ නෝනාට මේක තේරුණා. ජයසිංහ නෝනා කිව්වා වහාම මාව තාත්තා ගාවට යවන්න කියලා. ඊට පස්සේ මං තාත්තත් එක්ක තමා හිටියේ. තාත්තා, මට එහේදී වේච්චි කිසි දෙයක් දැනං උන්නෙ නෑ. ඒත් හදිස්සියෙම අපිට ආයේ හෙනහුරා පාත්උනා මහත්තයා. අපේ තාත්තා ගහකින් වැටිලා අසනීප උනා. ඉතින් ජයසිංහ මුදලාලී තාත්තව බලන්න ඇවිත් තාත්තට කිව්වා ඇක්මන් උන්නැහේ දුක් වෙන්න එපා, ඔක්කොම වෙන්නෙ මනුස්සයොන්ටනේ, මං දුවට රස්සාවක් හරිගස්සලා දෙන්නම් කියලා.

ඉතින් මහත්තයා ඒ මිනිහා මට දුන්නු රස්සාව තමා මේ. මුලින්ම මාව ස්ටාර් සර්විස් ආයතනයේ වැඩට දැම්මා. ඒ දීලා සතියක් විතර ගියාට පස්සේ ඒකේ අයිතිකාර මහත්තයා ඇවිත් ඇහුවා එයාගේ නංගිගේ වයින් ස්ටෝර්ස් එකේ වැඩ කරන්න කැමති ද කියලා. මං මුලින්ම ඒකට කැමති උනා. මොකද තාත්තගේ බේත් වලටත් ගොඩක් වියදම් තිබුණා. ඒත් එතන ගිහින් ඇග විකුනන්න තියෙන්නේ කියලා දැනගත්තාම මං ඒකට විරුද්ධ උනා. නමුත් ඒ මිනිහා මට තර්ජනය කලා රස්සාව දිගටම කරන්න ඕන්නම් එතනත් වැඩ කරන්න කියලා. 
මගේ තාත්තට දැන් අංශභාගේ මහත්තයා. මං කොහොමද රස්සාවක් නොකර තාත්තව බලා ගන්නේ. මට වෙන කරන්න දෙයක්  තිබුනේ නෑ මහත්තයා“ කී ඈ අඩන්නට පටන් ගත්තා.

 මං ඒ කතාව අහං හිටියේ දැහැනට සම වැදිලා වගේ.මට උන් හිටිතැනුත් අමතක වෙලයි තිබුනේ.

Next chapter - http://asanka-mind.blogspot.com/2014/03/23.html