කොහොමහරි ඊළඟ දවසේ මං පන්ති ගියාම ඉනෝකාට ඇත්තම කිව්වා. ධම්මිට කිව්වා, ඉනෝකාගේ කාර් එක ආවම ඉනෝකා යාළුවෙක්ගේ පාටී එකකට ගියා, එනකොට රෑ වෙයි කියන්න කියලා. එහෙම කියලා පන්ති ඇරිලා මායි ඉනෝකායි ගෝල්ෆේස් එකට ගියා.හැන්දෑ වරුව හින්දා අව්වක් එච්චර තිබුනෙත් නෑ. නැත්නම් හුළං පාරට අව්ව දැනුනේ නෑ. ඒත් ඉනෝකා කුඩයත් ඉහළගෙන මගේ උරහිසට බරදීලා මං ළඟින්ම වාඩිවෙලා හිටියා. මං දැන් කොහොමද කතාව පටන්ගන්නේ කිය කියා කල්පනා කරනවා. මොකද එයාගේ හිත රිදෙනවට මට හරි බයෙන් උන්නේ. අන්තිමට කොහොම හරි එයාම කතාව පටන් ගත්තා.
“අරවින්ද ඇත්තටම ඔයාගේ තාත්තට මොකද උනේ කියලා ඔයා මට කිව්වේ නෑනේ. ඔයා කිව්වෙ ඔයාගේ තාත්තා බොම්බෙකට අහුවෙලා නැතිවුනා කියලනේ, ඉතින් තාත්තා කොහෙද වැඩ කලේ. කොළඹ ද?“
මං වෙන කල්පනාවක හිටිය හින්දා එයා අහපු ප්‍රශ්නේ තේරුම් යන්න ටිකක් වෙලා ගියා. “ ම්.. ආ ඔව් තාත්තා වැඩකලේ කොළඹ තමා. තාත්තා කරපු රස්සාව හරියටම මං දන්නේ නැ. අම්මා කිව්වේ බිස්නස් කරනවා කියලා. තාත්තා ගෙදර එන්නේ සතියට දවසක් දෙකක් තමා, ඒකත් හිටපු ගමන්. ඒ තරම් මහන්සියෙන් තමා අපේ තාත්තා හම්බු කරේ. මට තාත්තව හොදට මතකයි ඒ කාලේ, තාත්තව මුස්ලිිම් කෝලහාල කාලේ තමා නැතිවුනේ. තාත්තව අදුරගන්න බැරි තරමටම පිච්චිලා, තාත්තගේ හැදුනුම්පතින් තමා අදුනගෙන තිබුනේ. තාත්තා වැඩිය අපිත් එක්ක උන්නෙ නැති හින්දා මට ඒ ගැන දුකක් තිබ්බෙත් නෑ“ කියලා මං කිව්වා. ඊට පස්සේ අපි ගොඩාක් විස්තර කතා කලා. අන්තිමට මං කොහොම හරි අනුලා ගැන කියන්න අවස්ථාවක් හදාගත්තා. මං කිව්වා “ඉනෝකා මං අද ඇත්තටම ඔයත් එක්ක ගෝල්ෆේස් ආවේ ඔයාට වැදගත් දෙයක් තියෙනවා තියන්න.“ කියලා. එතකොට එයා ඇහුවා “ඒ මොකක්ද අප්පේ එච්චරම වැදගත් දේ, අපේ වෙඩින් එක ගැනද ආ..“ කියලා. “නෑ එහෙම දෙයක් නෙවේ. ඇත්තටම මං මහා ජරා මිනිහෙක් ඉනෝකා, මං ආදරයේ පොරොන්දුව මහ නරක විදියට කඩලා දාපු කෙනෙක්, මං ගිය සතියට කලින් සතියේ ගණිකාවක්ගෙන් සතුටු වුනා. මට ඒ වෙලාවේ මහ නරක විදියට ඔයාව අමතක උනා. මං ගියේ අපේ මුදලාලි මහත්තය ගැන යමක් දැනගන්න හිතාගෙන උනත් මං එයා ඉස්සරහා රාගයෙන් අන්ධ උනා. තවදුරටත් මං ඔයාට සුදුසු නෑ ඉනෝකා. මට සමාවෙන්න කෙල්ලේ “ කියලා. මට කියාගන්න හම්බුනේ එච්චරයි. මගේ කටහඩ වෙවුලන්න පටන්ගත්තා, ඇස්වලින් කදුළු බෙරෙන්න පටන්ගත්තා. ඉනෝකාගේ ඇස්වලත් කදුළු. එයා කිසි දෙයක් අදහාගන්න බැරි විදියට මං දිහා ටිකක්වෙලා බලා ඉදලා මූන දෑතින් බදාගෙන අඩාගෙන දුවගෙන ගියා. ගිහින් ගෝල්ෆේස් එකේ මුහුද පැත්තට හදලා තියෙන කොටුවට ගිහින් මුහුද දිහා බලාගෙන හිටියා. මාත් වාඩිවෙච්චි තැනම වාඩිවෙලා හිටියා. එයා ආවෙම නෑ. ගොඩක් රෑ වෙන නිසා අන්තිමට මං එයාගෙ ලගට ඇවිදං ගියා “අපි ගෙදර යං “ මං කිව්වා. “ඇයි අරවින්ද ඔයා එහෙම දෙයක් කලේ, ඔයා හිතනවද ඔයා මොන වැරැද්ද කලත් ඔයා නැතිව මට ඉන්න පුලුවන් කියලා“ එයා හරිම බයාදු විදියට එහෙම ඇහුවා. “මට තෙරෙන්නෑ ඉනෝකා, මට ඒවෙලාවේ මොන යකා වැහුනද කියලා, මේ රාගය නිසා මිනිස්සු පුදුම විදියට අන්ධ වෙනවා“ කියලා මං කිව්වා. ඒ පාර ඉනෝකා කියනවා “මට හරි පුදුමයි, මෙච්චර කාලෙකට ඔයා මට මෙහෙමයි කියලා වරදක් කරල නෑ. අඩුගානේ දෙමව්පියන්ගේ අවසරය නැතුව එක හාදුවක්වත් දෙන්න අකමැති ඔයා එහෙම දෙයක් උනේ තොහොමද?“ කියලා. ඊට පස්සේ මං “දැන් අපි යමු. ඔයාගේ තාත්තා බයවෙලා ඇති දැන් හොදටම“ කියලා අපි දෙන්නා ගෙදර ගියා. මං ඉනෝකාව එයාගේ ගේ ගාවටම ඇරලුවා. අන්තිමට ඉනෝකා කිව්වා “ඔයාව අපේ තාත්තට මිට් වෙන්න ඕන කිව්වා, හුඟක් දුරට ලබන සතියේ තාත්තා ඒවී“ කියලා.
Next chapter - http://asanka-mind.blogspot.com/2014/08/29.html
No comments:
Post a Comment