Sunday, August 3, 2014

පෑදුනු මිණිමුතු වීය ගිනිසිළු 29

“ආ පුතා මොකද අද පරක්කු, මං මේ පුතා එනකම්මයි උන්නෙ“ කියාගෙන මුදලාලී මහත්තයා මාව දැක්ක ගමන් කවදාවත් නැති ලෙංගතුකමක් පෙන්නගෙන මං එන දිහා බලං හිටියා. මං උත්තරයක් දෙන්න කලින්ම මුදලාලීම කතාව පටන්ගත්තා. “ඔන්න මං පුතාගෙයි අපේ දූගෙයි වෙඩින් එකට ඔක්කොම ප්ලැන් කරල ඉවරයි. දැන් ඉතින් තියෙන්නේ පුතාගේ අම්මව මෙහෙට ගෙන්නගන්න එක විතරයි. ඔයාගේ අම්මට මේක ඇහුවම සතුට ඉවසගන්න බැරිවෙයි නේද අරවින්ද?“.  මං මොකුත් නොකියා කෙලින්ම කාමරේට රිංග ගත්තා. මේ මිනිහා මොනවා කියවනවද මන්දා කියලා මට මාර තරහක් ආවේ. මට හිතාගන්න බැරි උනේ ඇයි මේ යකා මෙච්චරම අනූෂා ව මට බන්දල දෙන්න වලිකන්නේ කියලා. පස්සේ තමා දැනගන්න හම්බවුනේ අනූෂා ප්‍රෙග්නට් වෙලා කියලා. මොකද අනූෂා මට ඊට දවස් දෙක තුනකට පස්සෙ  දවසක රෑ ඒ ගැන කිව්වා.

එදා රෑ අනූෂා මගේ කාමරේට ආවේ ඇස්වල කඳුළු පුරෝගෙන. ඇවිත් “අරවින්ද මට සමාවෙන්න, මං හින්දා ඔයා අමාරුවෙ වැටෙනවා මට බලං ඉන්න බෑ. අපේ ඩැඩී මාව ඔයාට බන්දල දෙන්න දඟලන්නේ, ඉවෝන් නිසා මට දරුවෙක් ලැබෙන්න ඉන්න නිසා. මං එදා මේ ගැන ඔයාට කිව්වේ නැත්තේ ඔයා මෙහෙන් යාවී කියලා හිතලා. ඒත් මං ඩැඩීට ඒ ගැන කිව්වේ ඉවොනුයි මායි ඩැඩීට අහුවෙච්චි දවසෙමයි. දැන් ඉතින් ඇත්ත කියනවා ඇරෙන්න වෙන කරන්න දෙයක් නැති නිසයි ඔයාට මේ ගැන කිව්වේ. අරවින්ද මට එක උදව්වක් කරන්න. ඔයාට මෙහෙන් යන්න බැරිනම් ඉවොන්ට මාව මෙහෙන් අරන් යන්න කියන්න.“ කියලා කියාගෙන කියාගෙන ගියා. මං මොකක් කියන්නද මොනවා කරන්නද කියලා හිතාගන්න බැරුව ටිකක් වෙලා ඉදලා “හොදයි මං ඉවොන් හම්බෙලා මේ ගැන කියන්නම්, අනේ මං දන්නෑ ඒකෙන් මේ ප්‍රශ්නේ විසදේවිද කියලා" කියලා කිව්වා. "මං කියලා වෙන මොනවා කරන්නද අරවින්ද" කියලා අනූෂා යන්න ගියා. මට ඒ් වෙලේ මතක් උනේ මං ගණිකාවක් ඒක්ක ඉදලා කිසි ප්‍රශ්නයක් නැතිව ඉන්නවා, ඒ්ත් ගැනියෙක් මිනිහෙක් ඒක්ක හිටියම මුළු ලෝෙකෙම නින්දාවට පත් වෙනවා නේද කියලා.
පස්සේ මං ඉවොන්ව හම්බෙලා මේ ගැන කිව්වම මිනිහාට මාර අප්සෙට් ගියා. මිනිහා දැනගෙන ඉදලත් නෑ අනූෂා ප්‍රෙග්නට් කියලා. පස්සේ මට ලියුමක් ලියලා දුන්නා අනූෂාට දෙන්න කියලා. මටත් කිව්වා දැනට මගුලට කැමතී වගේ හිටපන්, මං ඒ්කිව පන්නගෙන යන්නම්, උඹව අමාරුවේ දාන්නත් බෑනේ කියලා.

අන්තිමට ඔක්කොම ප්‍රශ්න මැද්දේ ඉනෝකාගේ තාත්තව හම්බෙන දවසත් අාවා. පන්තියට ගියත් උගන්නපු කිසිම දෙයක් ඔලුවට අාවේ නෑ. ඉනෝකාගේ තාත්තා මොනවා අහවිද, මං අන්ත දුප්පත් කොල්ලෙක් නිසා ඉනෝකාව අත් හරින්න කියයි ද දන්නෙත් නෑ. බාගවිට ඉන්ග්‍රීසියෙන් කතා කරලා මාව දෙකේ කොලෙට දාලා ඉනෝකා ඉස්සරහම මේ ගොඩය ද දූ ඔයා බදින්න අහන්නේ කියලා පාච්චල් කරයි ද දන්නෙත් නෑ, කිය කියා නොයෙක් දේවල් කල්පනා කර කර හිටියා මිසක් උගන්නපු කිසි දෙයක් අහන් උන්නේ නෑ. කොහොම හරි පන්ති ඉවර වෙලා ඉනෝකායි මායි ඒයාගේ තාත්තා ඒනකන් බලං හිටියා. අෑත ඉනෝකාගේ බෙන්ස් කාර් ඒක දකින කොටම මගේ හිත ගොඩදාපූ මාළුවෙක් ගානට ගැහෙන්න ගත්තා. ඒ්ත් ඉනෝකාගේ මූනේ නම් තිබුනේ ඉහවහා ගිය සතුටක්.   

Next chapter - http://asanka-mind.blogspot.com/2014/08/30.html 

No comments:

Post a Comment