කතුවරයාට සමු දුනිමි

ඉතින් යාලුවනේ ලියන්න කියලා පටන්ගත්තට මොකද ලියන්න වෙලාවක් හොයාගන්න හරිම අමාරුයි. දැන් මගේ කතාවේ මට අවුරුදු හතරක් වෙනකං වෙච්චිදේවල් කෙටියෙන් නමුත් ඔයගොල්ලෝ දන්නවනේ. ඒ දක්වා සිදුවුන කිසිම දෙයක් මගේ මතකේ නම් නෑ. ඒ නිසා තමයි ජොරා විසින් ඒ දෙවල් ඔයාලට ඉදිරිපත් කලේ.
 ඉතින් මට හිතුනා මෙකනින් පස්සේ මගේ කතාව මන්ම කියන එක හොදා කියලා. මං මට මතක හැටියට මගේ කතාව කියන්නම්. මං හිතනවා ඔයාලා ඒකට කැමති වෙයි කියලා. මගේ මතකේ එතරම් නැති උනත් පොඩි සිද්ධීන් දෙකක් කියලම කතාව පටන් ගන්නම්කෝ.
 ඉතින් ඒ වෙනකොට මට අවුරුදු 3 2\1 ක් විතර ඇති. මං අපේ අර අලුත් ගෙදර, ඇයි අනේ අපේ නංගි ඉපදෙන්න ඔන්න මෙන්න තියලා හදලා ඉවර කරපු ගේ. ඉතින් මං මිදුලේ ඇවිදිනකොට මට මාර මහන්සියක් ආවා. ඉතින් ඉදගත්තා මිදුලෙන්. එන්න පටන් ගත්තා පරික්ෂණ කරන්න. මුලින්ම දැක්කා දිලිසෙන ගල් කැටයක්. හ්ම්ම්... මැණිකක් ! මට මතක් උනා තාත්තා කියපු කතාවක්. " ඔය මැණික් ගරන අය මැණිකක් දැක්ක ගමන් ගිලිනවා පස්සේ කැලේට ගිහින් කක්ක කරලා ඒක ගන්නවා". ඉතින් මටත් මැණිකක් හම්බ උනානේ. හේහේ නෑ නෑ ප්‍රෂශ්නයක් උනේ නෑ. ඒකට මක් උනාද කියන්න මන් දන්නෙ නෑ. හැබැයි පස්සෙ කාලෙත් මං අයියලත් එක්ක ඔට්ටු අල්ලලා දිලිසෙන තිරුවානා ගල් ගිලලා තියෙනවා. ඒකනේ තාමත් ගල් ගිල්ල වගේ ඉන්නේ.
 ඉතින් ඊට පස්සේ හම්බඋනේ මොකක් ද දන්නවද? අපේ අම්මා මට බත් කවද්දි පෙන්නන රතු පාට ටිකක් දිග සතෙක්. ඔන්න ඉතින් අල්ලා ගත්තා පරික්ෂණයට දන්නවනේ ඉතින් ඔය වයසෙදි කොහොමද පරික්ෂණ කරන්නේ කියලා. කෙලින්ම කටට. හප්පේ මේ මොකක්ද මං කරගත්තේ මහා කටුක ගදක් එක්ක දිව ඇඹරිලා යන රසක්. දැන් ඉතින් මක් කරන්නද හූ තියලා අඩනවා මිසක්. ඔන්න ඒ පාර සද්දෙට අම්මා දුවන් ආපි. මාර කේස් එක මගේ කටින් ලේ එනවා. අම්මා බයවෙලා මාව වඩාගෙන කට තුවාලවෙලාද කියලා බලනවා. මොන තුවාලද පන පිටින්ම හැකරැල්ලෙක්ව කාල නේද මේකා. "අයියෝ මක් කරගත්තද පුතේ" කියපු අම්මා කටට අත දාලා ගත්තා හැකරැල්ලව එලියට අරගෙන කටත් හේදෙව්වා. කොහොමත් ටික දවසක් යනකන් තොල් ඉදිමිලාත් තිබුණා.

ඒ කතාව ඉවරයිග. එන්න ඉතින් තව දවසක් ඔය වගේම පරික්ෂණ කරන වෙලාවක මට හම්බුනා වී ඇටයක්. ඒකේ හැඩේ හැටියටනම් කරන්න ඕන මුඛ පරික්ෂාව නෙමේ කන් පරික්ෂාව, බලන්න ඕන මේක කනේ ගහලා මේ මොකක්ද කියලා. මදෑ කොලා! කනට දානකොටම ඒක අත ඇරිලා ගියා නෙව කන ඇතුලටම. ආයෙත් පුරුදු නිගමනයමයි. හූ තියා ඇඩීම. මේ පාර දුවන් ආවේ තාත්තා. බැලුවා මක්කවෙලාද කියලා. මමත් කන කන  කියලා අඩපු නිසා තාත්තා දැන ගත්තා කනේ මොකක් හරි දාගෙන කියලා. ඒ පාර මාව අරන් ගියාඉස්පිරිතාලෙට. වෛද්‍යවරයා පරීක්ෂණ කරලා තීරණය කරා කණ ඔපරේෂන් කරන්න මහ ඉස්පිරිතාලෙට ගෙනියන්න. ඔන්න ඉතින් අරන් ගියා කරාපිටියට. ඒකෙ දි දොස්තර ඉන්න කාමරේ දොරගාවදි සුපිරියෙන්ටන් අංකල් කෙනෙක් දැකලා ඇහැව්වා ළමයාට මොකද කියලා. ඉතින් තාත්තා විස්තරේ කිව්වම ඒ අංකල් හිනා වෙලා තාත්තට කිව්වා අයියෝ මහත්තයා ඔකට ඔපරේෂන් කරන්න ඕනේ නෑ එන්න මාත් එක්ක කියලා. පස්සේ එයා තව පොඩි දොස්තර කෙනෙක්ට කියලා වී ඇටය එලියට ගැනීමේ මෙහෙයුම පටන් ගත්තා. මුලින්ම ගත්තා වතුර පිරවූ සින්ජරයක්. විද්දා කනට ඇද්දා ආපසු. වී ඇටේ සින්ජරය ඇතුලේ. මෙහෙයුම සාර්ථකයි.
 ඉතින් ඔන්න ඔහොමයි උනේ.