යම් කිසි කසුකුසුවකින් මා නැවත ඇස් අරින විට පළමුව නෙත ගැටුනේ විදුලි පහන් රැසකින් සමන්විත රවුම් විශාල විදුලි පහනකි. මා සැප පහසු ඇදක් මත හොවා බෙල්ලට කොට්ටයක් තබා තිබිණ. එහෙයින් මට පහල බැලීමට අපහසු වූ අතර ඇස් කරකවා බැලූ විට මා වටා මා ඇද සිටිනා වූ ආකාරයේ කොල පැහැති කබා ඇදගත් වෛද්‍යවරු පිරිසක් ඇද වටා ඔවුනොවුන් හා කතා කරමින් සිටිනු පෙනිණ.
ඉන් එක් වෛද්‍යවරයෙක් මා ඇස් කරකවකවා බලනු දැක "ආ බබා බයවෙන්න එපා අපි ඔයාට ඉන්ජෙක්ෂන් එකක් විදිනවා රිදෙන්නේ නෑ" කියා දකුණු අත ගෙන මැණික්කටුව ලගින් බෙහෙතක් එන්නත් කලේය. එය සියුම් වේදනාවක් දුන්නද මා විදිනු ලැබූ වේදනාවන් වල හැටියට එය තරම් නොවීය. නැවතත් වෛද්‍යවරු අර විශාල විදුලි පහන් එළිය මගේ ඉනේන් ඉහල කොටසට වදින සේ පහත් කලේය. නැවතත් මට නින්ද ගියේය.
එක් වරම මට ඇහැරිණ. පෙර පරිදිම වෛද්‍යවරු මා වටා හිදිමින් යුහුසුළුව යමක් කරමින් සිටියෝය. මට කිසිදු වේදනාවක් නොවූ අතර සැහැල්ලු බවක් ද දැනිණ. නැවත් මගේ නෙත ගැටුනේ අර විදුලි පහනයි. මා එයට වශි වී සිටියේය. ටිකෙන් ටික මා ඒ දෙසට ඇදී ගියේය .ස්වල්ප වේලාවකින් මා උන්නේ ඒ පහන මතයි. පහල බැලූ විට මා ඇදක් මත හොවා වෛද්‍යවරු මොනවාදෝ කරනු පෙනිණ. නමුත් ඔවුහු මා වෙත නැඹුරු වී සිටි බැවින් ඔවුන් කුමක් කලේදැයි පැහැදිලි නැත. එතැන සිටීමෙන් පලක් නැතැයි මට සිතිණි. එකෙනෙහිම මා සිටියේ ඉතා උස තාප්පයක් මතය. හාත්පස අන්ධකාරයෙන් පිරී ඇත. ඒ අසල මහා දා ගැබක ඡායාවකි. එය සමහර විට කළුතර වෛත්‍ය වියහැකියයි මට සිතිණ. ඒ එතෙක් කල් ඒ සා විශාල චෛත්‍යකට මා දැක තිබුනේ එය පමණක් නිසා විය හැක. ඒ අදුරු සැන්දෑවකි. එන්න එන්නම අදුර වැඩි වූ නිසා මට කිසිවක් නොපෙණි ගියේය.
No comments:
Post a Comment