මගේ කතාව කියවූ පාඨකයන් කීප පොලක්ම ඊට පස්සේ කුමක් උනාදැයි අපිට කියන්නෙ නැද්දැයි මගෙන් විමසී ය. නමුත් ඒ වන විටත් මා පැදුනු මිණිමුතු වීය ගිනිසිළු නම් කතාව ලියමින් උන් බැවින්ද නවකතා දෙකක් සමාන්තරව ලිවීම නුසුදුසු යැයි හැඟුන බැවින්ද එය පසුව ලියන්නෙමියි කියා පොරොන්දු විය.
මගේ කතාව බොහෝ දෙනෙකුගේ ජිවිත හා සැසඳීමේ දී එතරම් විශේෂයෙන් දැක්විය යුතු කතාවක් ද නොවේ යන්න මගේ හැඟීමයි. කෙනෙකුට කියවාගතයුතු බොහෝ ජීවිත කතා ඇතිමුත් ඒවා අකුරු බවට පත් වී අප අතරට එන්නේ නැතිවීම කණගාටුදායක ය. කෙසේ වෙතත් ඕනැම කෙනෙකුගේ ජිවිතයකින් අපට ගතහැකි දේ බොහෝමයක් ඇත. ඒ නිසා මගේ කතාවේ තවත් පරිච්ඡේදයක් ඔබට ඉදිරිපත් කිරීමේ වරදක් ද නැත.
මෙම බ්ලොග් අඩවියට පැමිනෙණ මිතුරන් දෙස බැලිමේ දී, මුල් අවදියේ බොහෝ පිරිසක් ලංකා වාසීන් වුවද දැන් දැන් බොහෝ එක්සත් රාජධානියේ පාඨක පිරිස් පැමිනෙමින් සිටි. එයින් පෙනී යනුයේ ඔවුන් තම විවේක කාලය තමාගේ මව්බිමින් එන සුළඟ විදගැනීමට යොදවන බවයි. සමහර විට ඒ සුළඟ රළු වියළි සුළඟක් වුවද ඔවුන් එයට ආදරය කරන බවයි. සම්භාවනීය කෘතියක් නොවූව ද ඔවුන් මගේ බ්ලොග් අඩවියට පැමිනණෙන්නේ ඒ අදහස ඇතිවයැ යි මගේ හැඟීමයි. ඔවුන් වෙනුවෙන් යමක් ලිවීම ඔවුන් මව්බිමට දක්වන ආදරයට කරන උපහාරයක් යැයි ද මට හිතේ.
ඉහත සඳහන් සියළු කාරණා කරණ කොටගෙන මගේ කතාවේ තවත් පරිච්ඡේදයක් ඉඩකඩ සැලසෙන පරිදි ලියා පළකල යුතුයැයි ඉටා ගතිමි. ඉතින් මෙතැන් පටන් ඒ මටවත් අර්ථකතනය කල නොහෙන මිනිසාගේ කතාව කියවා දෙන්නට අවසරයි.
ඔබේ ප්‍රතිචාරය මට උපකාරයක් වෙවා.
No comments:
Post a Comment