මං මේ කටකහනවට ඇදබාන එව්වා තමන්ගේ මට්ටං තම්මැට්ටන් කියලා ආරෝවක් නැතිව තම තමන්ට අඩංගු වන තරමට ගනිල්ලා....
මේ ලගදි ඕං මට ඇහුනා කවුදෝ කියාපිනා මේ ලොකේ අමාරුම වැඩේ ගැනියෙක් දරුවෙක් බිහි කොරන එකය ඒකත් හරියට බඩවිරේක ඇරගෙන පුක මහගන්නවා වාගේය කියාලා. ඇත්තටම ඕක ඔච්චරම අමාරුනම් මොකට කොරනවද? මං කියාපියන්නේ ඕක ගැනම නොවෙයි. ඕනෑම අමාරු වැඩක් අපිට ජිවිතේ ගැටගහගන්න අත්තියාවස්ස නැතිනම් කාරිය නොකර ඉන්ට බැරි ඇයි.
දැන් ඕං සමහරක් ඇයින් කියාපිනා පවුල් කන එක තරම් අමාරු වැඩක් නෑ බාං කියාලා. මං ඉතිං ඇහෙව්වා එහෙනං මක්කටෙයි බැදගත්තේ කියාලා. අම්මාපල්ලා මංනං ඕං අමාරු වැඩ අත්තියවස්ස නැත්තං කොරන්නෙ නෑ නෙව. මෙකනෙව කාරනාව අපේ උන් ඕනැ එකයි එපා එකයි අහවල් එකයි හැම මගුලම බදා ගන්න යනවනෙව.
එකෙක් මක්කහරි කොරාම අනිත් එකාටත් ඒ මගුල ඕනෑ වෙනවා. අල්ලපු එකා ලෙඩක් හදා ගත්තම මේකාටත් ඒක ඕනැ වෙනවා. ඒක මට මොකැටෙයි කියාලා හිතන්නෑ නෙව. පස්සෙන් පහු අමාරුයි අමාරුයි කිය කියා ඉන්ටවා.
මේ ලගදි දවසක් මගේ මිත්‍ර සගයෙක් ඇවිත් කියාපිනා මට මේ අහවල් විභාගේ එපා වෙලා බාං තියන්නේ කියාපිනාලා. මං ඇහැව්වා ඕක කොරාම මක්කෙයි ලැබෙන්නේ කියාලා. හොද රස්සාවක් ලැබෙයිලු. ලොකූ පඩිපතක් ලැබේලූ. මං කියෙව්වා උඹට ජීවත්වෙන්න අවස්ස අවම පඩිය ලැබුනම මදෑ අමාරුවෙන්නම් ඕක නොකර හිටපන් කියාලා. ඌ කියාපි නෑ බං අපේ නැන්දගෙ දුවත් කොරනවා අම්මට මාවත් දාන්න ඕනෑ උනානෙව කියාලා.
හැබැයි ඕං මං බොලාලාට එකක් කියන්නං දැන් නැති සැප පස්සෙං පහු ලැබෙන්නෙත් නෑ. කල යුතු වැඩක් ඇත්නම් ඒක ගැන හිත හිතා අමාරුය, දුකය කියාපිනන්නේ නැතිව ඒක කොරපල්ලා. අර විලිරුදාව උනත් මතක් කොරනකොට, බලං ඉන්නකොට අමාරුම වැඩේ වගේ පෙනුනට ඒ වෙලාවට අම්මට නම් එහෙම හිතෙන්නැතුව ඇති. මොකෑ කියනවනම් පිරිමි අරහෙම කියෙව්වට අම්මා කෙනෙක් කියනවා නම් මං අහලා නැතිය.
No comments:
Post a Comment